De berg van mijn rugzak

Hooi iedereen,


het gebruik van mijn snowboot is idd voledig zinloos dus ze nemen nu extra plek in in papas backpack. En han ik ben toch heel blij dat ik een backpack heb mee genomen, je kan je gewoon veel makkelijker verplaatsen zeker over trappen, en wij zijn heel vaak met de tassen de trappen tot el calafate bus terminal opgeklomen:)

Maar waar was ik gebleven want ik denk dat er heel veel dagen voorbij zijn gegaan zonder computer. dus ik neem jullie terug naar 14 jan, nog steeds in el calafate, 7 uur sóchtens. De wekker gaat, we moeten klaar zijn voor onze 1e glacier tour. Dan zou je toch denken he zal wel koud zijn maar nee..

Eerst gingen we met de bus naar de boot, die ons op een prachtige tocht mee neemt langs 4 glaciers. Onderweg zie je al allemaal ijsschotsen drijven, dus ik wordt wel benieuwed naar hoe groot die glaciers eigenlijk zijn. Nou na een tijdje varen bleek dat ze ECHT EEL groot zijn, sommige wel 400 bij 500 km en dan ook nog 1 km diep. We hebben zelfs van de Spigatini glacier wand 1 groot stuk ijs en 2 kleine stukjes zien vallen. Helaas geen fotos want ondanks 1 nacht opladen deed mijn batterij niks :s

Terug in het hostel zijn we druk met het plannen van de volgende stap El chalten. Maar meteen komen we er achter dat ons leuke plan om vanuit daar verder omhoog te reizen niet doorgaat, want de bus gaat maar 1 keer in de 4 dagen naar Bariloche.

Met een beetje huopl van de hostel mevrouw gaan we nu een halve dag naar chalten en via El clafate naar bariloche. Dus dat wordt een drukke dag morgen.

Vroeg in de ochtend gaan we opweg naar de bekendste glacier in patagonie, el perito moreno. Maar niet met de gewone tour neee nee met de alternative tour. Dat betekend dat we eerst over een onverharde weg naar de boot gaan, onderweg komen we wat lama's tegen, al noemen ze die hier anders. En een baby schaap, die een beetje leek op een klein wit hondje. toch heel lief!!

Het busje zet ons om alternatief te blijven niet af bij de boot maar een stukje daarboven, waardoor we met de hele groep door de ruige natuur moeten wandelen naar de boot. Nou dat was niet voor iedereen even makkelijk, zeker onze polpsige reisgenoot kon de stijle hellingen niet af zonder het halve bos mee te trekken in haar poging om overeind te blijven. Zonder succes natuurlijk. Maar ook de grote stap omhaag wan niet mogenlijk zonder het geduw en getrek van 2 andere wandelaars. EEn beetje zielig maar zo grappig om te zien...

Hehe eindelijk de boot, dat was echt geweldig...want je wordt tot 3oo meter van de glacier mee genomen en dan zie je een enorme wand van ijs, en met een opgeladen baterij wachten wij hoopvol op mee vallend ijs, en dat zou hier niet moeilijk moeten zijn omdat de glacier per dag 1,7 meter vooruit komt en ook 1,7 meter ongeveer breekt en smelt. Maar we hadden geen geluk ons boot tochtje van 1 uur brackt ons niet de spectaculaire foto waar ik op gehoopt had...Na de boot toch worden we gebracht naar de andere kant van de glacier, waar je over allemaal paden en terassen alle kanten kan bekijken. Hoopvol liep ik weer rond, maar na een tijdje hoorde ik een heel hard gekraakt...duss ik helemaal blij..blijkt er aan de boot kant waar we niet meer zijn een enorm stuk te zijn afgebroken..oohhhh waarom niet als ik kijk!!!:s wij zagen alleen de restanten op het water drijven. GElukkig hebben we aan onze kant ook een paar mooie en kleine stukjes zien vallen, het is wel heel gaaf hoor je hoort al een beetje gekraak en dan moet je snel kijken en dan ligt bijna meteen in het water.

Na genoeg ijsspectakel gingen we terug naar El calafate om snel met baggage in de bus naar Chalten te stappen. al snel waren we in chalten, mijn hostel boeking was zelfs goed doorgekomen en een steeds mee mensen beginnen ons bekend voor te komen, zo hebben we mensen in ons hostel die ook met ons naar pinguin eiland zijn geweest...heel grapppig.

El chalten is gelukkig een klein dorpje want om 11 uur morgen ochtend hebben we de bus al terug. Maar geen probleem voor mij een papa wij slaan gewoon een beetje nachtrust over om de omgeving eens goed te bekijken. Om 6 uur gingen we de deur uit richting mirador de los condores, van waar je 2 enorme en puntige bergen kan bekijken, de klim naar het uitzicht punt was voor mij een papa na 1 uur bergopwaards hicken wel genoeg avontuur, want de echte reden waarom mensen naar chalten kom is om de puntige berg fitz roy en minder puntig maar hogere berg cerro torre te beklimen. Niet voor ons amateurs dus...:)

Het was wel heel leuk want mijn backpack is vernoemd naar cerro torre, dus ik kon oog in oog staan met het avondtuur dat mijn backpack vertegenwordigdt.

En dit was niet alles wij gingen ook een waterval bezoeken, met de taxi er heen om tijd te besparen. Ook heel mooi, ongelovenlijk met hoeveel kracht dat water naar beneden denderd. Deze waterval is ook het begin van de rivier die helemaal tot aan het dorp. Toen was het tijd voor de weg terug, een avontuurlijk pad van 4 km door lagebegroeiing en zandwegen.

Precies zoals gepland komen we om 10:30 aan bij het hostel, we pakken onze spullen en gaan weer terug naar el calafate. Jaaa het lijkt we alsof onze hele reis bestaad uit het zijn of gaan naar el calafate..