LLao LLao en ander natuurschoon

Natuurlijk gaan we voor het slapen nog wel eerst ergens eten ondanks dat het al 11 uur is, we vinden al snel een galiciaans restaurant, waar we leker tapas eten en papa nog een steak, de muren waren ook echt leuk versierd niet 1 centimeter was onaangeraakt door de verschillende spaanse popetjes, waaiers, anzichtkaarten en andere tipich spaanse dingetjes.

De volgende ochtend gaan we weer terug naar patanuk, ohja alle namen zijn hier uit de oude mapuch indianen taal gehaald om het een beetje specialer te maken. En toen de stad in, eerst naar het LAN office om te kijken of onze vlucht wel of niet bestaat, ik kreeg namelijk een verontrustende email waarin stond er zijn wijzigingen of anuleringen geweest in verband met u vlucht neem contact op met de luchtvaart maatschapij. Er niet bij zeggend dat die niet te bereiken zijn. Gelukkig hadden we goed nieuws, ondanks de vulkaan smog en andere problemen van de afgelopen maanden gaan er vanaf deze week weer vluchten. Wij vliegen alleen 6 uur eerder dan gepland, no problem als we maar niet weer met de bus moeten:D

Om het goede nieuws te vieren gaan we een heerlijk!! ijsje eten bij Jaujau, het beste ijs in de stad. Daarna met onze buskaart, ja zeker ov-chip heeft zelf hier zijn intrede gedaan, waardoor je als tourist niet meer met de bus kan zonder. Gelukkig konden wij er 1 lenen van het hostel, waar zelf nog genoeg geld op stond voor al onze bus plannen:D

Met dat geregeld, is het op naar nationaal park Llao Llao, wat iets betekend als lekker lekker...vreemde naam voor een park. Ook vreemd dat we al in een nationaal park zitten namelkijk Nahual Haupi en nu binnen in dat park naar een ander park gaan.

Nou, eenmaal aangekomen hadden ik een papa het avontuur gevoel goed te pakken we gaan weer voor een wandeling door de bossen, waarbij we langs een rood bos komen heel veel bamboo en uitzicht op 1 van de vele meren. Helemaal aan het einde was ook een verborgen meer en dat was eigenlijk meer een grote en saaie plas met water dus, dat had van mij wel van de route mogen verdwijnen. De heen weg was allemaal leuk en mooi, maar nu moesten we dezelfde weg tuerug omdat de bus 10 en 11 maar 1 keer in de 3 uur rijden en niemand weet precies waar en zeker niet wanneer.

Terug lopen leek echt voor eeuwig te duren al was het volgens het bord maar 5km. Het hielp natuurlijk niet dat ik langzaam blaren begon te krijgen...maar gelukkig hebben we het geredt en konden we met de bus terug naar de stad.

Dit avondtuur was om 4 uur begonen maar het is nu 11 uur en op een broodje na tijdens onze wandeling beginnen we nu dat het 11:30 is wel honger te krijgen. En het restaurant waar we onze hoop op hadden gezet had de gril waarop 95% van het eten gemaakt werd uitgezet. Nou dan gaan we wel ergens anders eten. Oooh en dat was ook zoveel beter!!! we hebben een schatigge locale taverne ondekt met huisgemaakte gnnochi en allemaal lekkere dingen jummy jummy...

Oh en opweg naar het eerste restaurant hebben we ook maar half in het midden van de nacht onze tour voor morgen gepland, want er was nog 1 reisburo open en dat hete grappig genoug Supririse en verassend genoeg konden we daar nog mee naar alles wat ik wilde zien...cerro Tronador, de zwarte glacier en de Alcal of zoiets (ik kan dat allemaal niet spellen) waterval.

Nou nog half slapend worden wij om 8 uur opgehaald, Slapen was namelijk een beetje moeilijk met een strand feest in je hostel.. daar hebben we wel even patricia weer gezien en afgesproken voor dinner vanavond.

Aangekomen bij het park na de helft van de weg te hebben geslapen, moeten we entree geld betalen. En ik snap dat je entree geld wil maar waarom kan niemand dat in de prijs van de excursie verwerken. Dat was 3 jaar geleden steeds weer een verassing.

Het park was wel prachtig, een paar korte foto stops later zijn we bij de waterval. WOW veel groter en sterker dan die uit chalten. Boven het kolkende water was zelfs een regenboog te zien.

Door naar de berg (ex-vulkaan) die de glacier op die berg helemaal zwart heeft gekleurd. Alleen zie je hem eerst niet omdat het lijkt op zwarte aarde maar als je bij het meertje eronder komt zie je grote zwarte ijsschotsen drijven en dan opeens zie je dat de berg die je zag dus gewoon een massief stuk ijs is.

Onze tourguide Claudio was trouwens mega entusiast want hij was constant grappen aan he maken en verhaaltjes aan het vertellen, maar het was duidelijk dat zijn interesse toch uitging naar 1 van de passagiers waar hij na ons bij de voet van de berg Tronador te hebben gezet. heeft hij nog lang met haar gekletst.

Na onze serieuse hike van gister waren we helemaal klaar voor het volgende avontuur om over dubieuse paden en rotsen onze weg te maken naar een hoger gelegen stuk, de volle 3500 m leek ons toch een beetje te moeilijk.

Na een leuke klim en afdaling komen we bij het riviertje wat ontstaat uit de berg, ohh en ik had al op de heen weg zin om daar mijn voeten in te steken.

OMG, dat water was zooo KOUD!! ik miste bijna mijn snowboots. Het is natuurlijk niet alleen water uit de bergen maar ook glacier smelt water...mmmm lekker Koud dus. mijn voeten kon ik er niet langer dan 10 sec per keer inhouden maar het water was een heerlijke verkoelende dorstlesser.

Terug beneden was Claudio nog druk in gesprek maar het was tijd om met de hel groep weer terug te gaan naar Bariloche. En ik heb heerlijk van het uitzicht genoten terwijl ik en papa op de terug weg ook half geslapen hebben:p

In Bariloche vonden wij het wel tijd voor meer ijs, en op de kruising van españa en libertad zaggen we een heel leuk terassje, Baccio. Het ijs was hier echt een koopje, dus wij pakken goed uit en nemen 1/2 liter, voor maar 4 euro. Heerlijk, pasivrucht, aardbei met mascarpone, beyomberry (soort braam) en vanille.

Nu was het tijd om met Patrica te gaan eten en eigenlijk willen we gewoon terug naar de plek van gister. Patricia vind het geen probleem en heeft zelf Tobias ook in ons hostel gevonden en uitgenodigd. En het was weer lekker en heel gezellig, je hoort toch weer meer leuke reisverhalen. En nu konden we zelf buiten zitten met ons wijntje, en genieten van meer gnnochi, forel, steak, empanadas en tortilla. jummy!!!

Op de weg naar het hostel wilde we nog 1 biertje halen maar alle winkels waren al dicht dus hebben we gewoon nog een ijsje gehaald. want ja 1/2 liter is niet genoeg:P

S'ochtens hebben we afscheid genomen van Patricia en tobias en zijn we voledig bepackt opzoek gegaan naar de locale bus naar de airport, de bijna niet bestaande bus 72. 1 mannetje kon ons wel losse kaartje verkopen en vertellen waar de bus zou vertrekken maar niet hoelaat of zelf hoe vaak per uur...dus wij wachten af.

Met nog 4 uur te gaan voor vertrek komen we aan bij de "bushalte" gewoon een hoek waar veel mensen wachten. Eerst de bus 70 en 71...en toen al na 15 min bus 72!! perfect, voor 6 pesos ipv 85 voor de taxi zijn wij ruim optijd onderweg. Op het vliegveld ging ook alles goed en de vlucht vertrok mooi optijd:) heerlijk als alles goed verloopt.

Zelfs in BsAs konden we met de locale bus, want ja de taxi is hier niet onze vriend!! naar een hoek maar 5 min van ons hostel Hi hostel obelisk. Voor maar 1,25 een koopje. En papa ook helemaal blij, niet dat hij dan weet waar we precies heen gaan en dat als ik ons de bus niet uitsleep met plezier nog 1 uur in de local bus blijft zitten...want ohh hij vind het zo leuk niet te kiezen voor het gemak van een taxi. zodat we meer geld kunnen uitgeven aan leuke dingen doen.

Het hostel is echt prachtig een oud appartementen complex omgetoverd tot een hostel, lekker door de stad gelopen verder en pizza gegeten.

Nou dat was dan het einde van patagonie en morgen het begin van de grote stad Buenos Aires.

Veel liefs,