Staying alive

Hallo Nederand :)

Zoals ik in het vorige verhaal vertelde waren we opweg naar Guatamala City. Iedereen had ons gewaarchuwd dat het daar heel onguur, gevaarlijk en naar was! Maar om bij Antigua te komen is het eigenlijk de enige manier. Met moneybelt en andere iets meer voorzichtigheid stappen we dus op de bus naar Guatamala City. Een van de eerste liedjes is het enorm toepasselijke Staying Alive van de Beegees, dus wij gaan ons best doen ,) Daar aangekomenis de vriendelijkheid van de mens groter dan het gevaar. We worden naar de juiste stadsbus gewezen en daarna ook naar de bus naar Antigua.

Antigua is zo schattig. Het staat weer vol met gekleurde huisjes maar het is nu iets kleiner en gezelliger dan eerdere gekeurde stadjes. We beginnen zoals mijn Tante zou zeggen met de innerlijke mens, lunch. We vinden een leuke koffiebar op het plein en bestellen Frapuchinno´s en taart, jummy.

Dan gaan we ¨sightsee´en¨ of te wel door de stad lopen tot we alle leuke winkeltjes hebben gezien. De winkelmensjes zijn zo schattig. Ze zeggen allemaal kom binnen, wat zoek je?? Nou niks bijzonders. Ahhh dan helpen ze je heel goed door alles op te noemen wat ze hebben. Tassen, boekjes, portomoneetjs. Bedankt ik ben gelukkig niet blind en kan heel goed zien wat er in de winkel te krijgen is. En voor je weet wat en of je iets wil, zeggen ze al dat het een geweldige prijs gaat zijn. Speciaal.

Omdat we zo goed hebben bespaard op onze reis naar Antigua (meer dan $40 hebben bespaard gaan we luxe uiteten. Voor, Hoofd, Na, het is zo heerlijk bij Fusion. De Spinaziesalade, de vis met puree en groente en flan :) voor z´n feestmaal zijn we incl wijn net iets meer dan $40 dollar kwijt, is dat even goed geregeld. We kletsen voor het slapen nog even met de dorm mensen, hele grappige Australiers.

3-12 We ontbijten vandaag bij La Fondita en heel schattig klein cafetje. De eigenaar daar lijkt ook nog eens op mijn vader, zelfde kleding stijl, haar en hooft. Dat is echt te grappig! Dan is het ontbijt ook nog eens heel lekker. Voldaan gaan we verder het stadje verkennen, onze slag slaan met de souveniers. We dingen overal af en willen alles wel hebben maar houden ons nog een beetje in. S´middags gaan we langs het postkantoor, daar hebben ze tijdelijk geen postzeggels. Hoe tijdelijk vraag ik, nou tot eind januari misschien wel februari. Ahhh dan maar met een sticker ipv een echt postzeggel. We lunchen bij Pitaya, ohhh heerlijk sap! en een volkorenwrap gevuld met allemaal lekkers. We kijken daarna op de markt nog even verder naar souveniers. We onderhandelen er weer oplos en lopen weg met een paar koopjes.

S´avonds eten we sushi, jaa dat was lang geleden en zodra er iets op tafel staat zijn we al helemaal vergeten dat we eigenlijk gisteral bij Ubi Sushi wilde eten maar toen waren ze gesloten. Het is ook echt heel veel maar zo zo lekker.

Natuurlijk hebben we de volgende ochtend wel weer trek dus wij naar onze nieuwe ontbijtplek. Is meneer net niet precies mijn vader gewoon een dagje dicht! wat een sukkel. We lopen dan maar terug naar het plein waar we ontbijten bij El Cayuco. Eignelijk ook heel leuk omdat zij een mooi dakteras hebben om over het centrale plein te kijken. De rest van de dag besteden we aan het regelen van een shuttle, naar Semuc Champey. Gelukt voor 10 eur bij een Colombiaanse broodwinkel. Dat is echt heel goed somige vroegen het dubbele. We lunchen bij Cafe Boheme, heel leuk zo groot als een postzegel en vol met plaatjes van Parijs. Verder volgen we de sfeer van de stad, relax. S´avonds eten we met de Pool uit ons hostel. We zoeken iets locaals maar we eindigen bij een mexicaan. Omdat alles of dicht of duur was. Daar is het eten ook lekker, guacamole en tacos met een wijntje. En als toetje FLAN! een hele goede. Terug in het hostel pakken we onze kleine rugzak in voor ons dag uitje naar Panajachal aan het Atilan meer. We hadden een plan maar de bus chauffers weten het beter en we volgen hun instructies op en stappen een paar keer over maar we zijn wel in 3 uur op bestemming. Super! Het hostel zit goed verstopt, je loopt namelijk een steeg in waar heel groot Viajero Hostel staat en klopt dan aan op een metalen deur waar heel klein en in krijt of stift de naam van ons hostel staat, Sotz. (later ondekken we dat dit vleermuis betekend in het locale dialect) Daar worden we ontvangen door 6 kleine pupies en verder ziet het er goed uit.

We lunchen bij Deli (Fuego nogiets) een groente curry met een enorme bokaal mango sap. De mango chutney die erbij geserveerd wordt is lekkerder dan het gerecht. We ontdekken het dorpje verder en gaan even zitten bij het meer. Heel mooi als het iets minder bewolkt zou zijn want dit meer is groot en omringt door vulkanen. Terug in het hostel ontmoeten we onze kamergenoot voor die nacht, al. Hij is een vrolijke schot die er zelf op uit is. We vragen hem mee uiteten, er eindigen bij El Trigal. De eigenaren daar zien er te lief uit om nee tegen te zeggen. En we krijgen zeker geen spijt van onze keuze! de nachos met guacamole zijn de beste nachos tot nu toe. Waarschijnlijk net enkele min geleden vers gefrituurd. Het hooftgerecht ziet er bij iedereen ook heel goed uit, mijn brassem is echt vers en heerlijk! Hun zoontje kletst mij de oren van het hooft maar het is heel leuk. Een slim jochie die veel weet over de geschiedenis en mensen uit de buurt. Ik zie ook zijn favo filmpjes en dan gaan we terug naar het hostel om te slapen.

Om ons meer uitzicht van gister goed te maken ontbijten we aan het meer, sommige zullen de foto wel op facebook hebben gezien. de vulkanen waren duidelijk te zien. Het ontbijt bij el Cacique is lekker. Verder is er niet veel te doen hier dus pakken we de bus terug naarAntigua. Daar doen we niet veel meer behalve eten. Lunch bij Rainbow cafe, goede Hummus en dinner bij Hector. Goede quiche :) Het toetje eten we bij Meztis een soort franse bakker en dan is het tijd voor bed.

7-12 We halen ontbijt en verplaatsen ons naar de Colombinaanse bakker. Mooi op tijd, we vinden een plekje in de bus en herkennen meteen de 2 mensen naast ons die waren ook bij Hector. Will en Sara blijken heel leuk te zijn net als de andere in de bus Lisa en Robin en Vilma en Johanna. De andere 2 Israliers hadden geen zin in ons, misschien ook omdat zij op de slechtste plekken zatten. Dat is wel jammer bij een busreis van 8 uur.

Aangekomen in Lanquin lopen we naar El Retiro en kiezen een kamer. het wordt een loft kamer. Dat is wel heel mooi maar het is een beetje outdoor omdat er geen door is. Het is hier al heel mooi, het ligt aan een rivier en staat vol met schattige hutjes. We eten allemaal hier omdat ze een mexicaans buffet serveren. Smaakt zeker goed. Ook verbranden we de duivel (een pinata) om het nieuwe jaar met een schone lei te beginnen. Dat is hier traditie op de verjaardag van de duivel.

De volgende dag spreken we af met onze nieuwe groep en gaan we zonder tour en dus veel goedkoper naar Semuc Champey. Dat is wel even spannend achterin een pick-up ong 45 min hobbelen als in een achtbaan gebouwd op rotsen. Wel laat een jochie wat mee is op de pick-up ons kardamon planten, cacoa bomen en de nationale boom van Guatamala zien. Echt heel gaaf. Aangekomen, is ten eerste mijn kont heel blij dat we niet verder hoeven hobbelen. Maar zijn we ook onderste boven van de mooie natuur. We gaan het park in en lopen naar de Mirador (uitkijk punt) het is even klimmen maar dan heb je ook wat. Het is een brug van kleine pools van water waar onder door een enorme rivier raast. De pools zijn gevuld met prachtig smaragd groen water en er gaan kleine watervallen.

De jongen uit de pick-up neemt ons overal mee naar toe want na het uitkijk punt gaan we de baden in. Heerlijk verkoelend. en dan gaan we van het ene bad naar het volgende. De eerste is een kleine sprong maar daarna gaan we van 2 natuurlijke glijbanen af, heel gaaf! als laatste laat hij ons grotten zien onder water. Dankzij Sara´s duikbril gaat dit een stuk makkelijker. Het is heel mooi je kan net met je hooft boven het water om adem te halen en verder ben je omringt door stalagmieten. je kan er en stukje doorheen zwemmen en dan moet je er een stukje onderdoor om weer buiten te komen, spannend!

De weg terug naar boven is best wel glad maar het is hier gewoon heel mooi. Bij het laatste bad denken we even rustig te kunnen zwemmen, blijkt dat hier van die visjes zitten die net als ¨Dr. Fish¨ aan je knabbelen. Ahhh super raar dus wij gaan er weer uit. De jongen die we nu maar mini-gids noemen neemt ons mee naar de waterval aan het einde waar de rivier dus onder de brug van pools vandaan komt. En dan pakken we de pick-up weer naar huis. Dit keer staan we en hangen we tussen 2 balken om rechtop te blijven tot het einde. Ook leuk. In het dorp komen we per toeval iemand tegen die shuttles naar Flores heeft voor 110 Q het goedkoopste tot nu toe. Dus wij boeken :) Om 8 uur staat hij voor ons klaar. Super. We eten weer met z´n alle bij het hostel steakbuffet deze keer en gaan slapen onder onze klamboo´s in onze gezellig natuur loft. We jagen er wel eerst een grote sprinkhaan uit!

9-12 om 7 uur ontbijten en om 8 of eigenlijk meer 9 uur met de bus. Onze chauffeur vind het duidelijk jammer dat hij maar 8 mensen mee heeft wij zijn het als groep - de britten. Die zijn deze reis vervangen door nederlanders. Het meisje van de 2 heeft steeds bij het eten half gala aan zo bizar! De rit is interestant. We stoppen bijvoorbeeld bij het huis van zijn hele rijke baas voor een plas pauze, dan bij de mac voor een mini pauze waarbij hij gewoon met de hele bus wegrijdt. Een paar uur later stoppen we eerst voor de lunch en later voor benzine. Daar vragen ze of de auto gewassen moet worden. Hij heeft het nog maar net gezegt en er ligt bijna een emmer water bij ons binnen omdat de raampjes nog open waren, geniaal. Dan nog beter komen ze met z´n 10e de auto wassen....wow hoeveel Guatamalteken heb je nodig voor 1 schone bus...10 blijkbaar.

Weer een uur of 2 verder komen we bij het stadje Sayaxcha. Hier staat een rij auto´s/ busjes om met het pontje over te gaan. Er lijkt toch al snel meer aan de hand. Onze chauffer gaat kijken, als hij niet echt snel terug komt gaan een paar van ons inc Hanna en ik op onderzoek uit. Er wordt rondgevraagd en al snel als we bij de haven komen zien we het probleem. De politie heeft een man gearesteerd en wil hem meemenen naar de andere kant van de rivier. Het dorp ziet dat helemaal niet zitten omdat deze specifieke man al 3 kinderen aangerand heeft en de laatste van 9 jaar heeft het niet overleeft. Ik heb altijd zoiets dat je niet te lang moet kijken naar politiezaken. Dus de meeste van ons lopen weer terug, een paar blijven wat langer en komen dan terug met het nieuws dat de politie deze man verkocht/ gegeven heeft aan de dorpsbewoners die massaal op hem in begonnen te slaan. Wow de politie heeft eigenlijk die man zijn doodvonnis getekend. Al snel zitten wij er ook dichterop, als we zien dat sommige locals hun winkel in rennen en op slot doen, doen wij hetzelfde met de auto. We zien een bebloede man gevolgd door de meenigte. Hij wordt net voor ons busje tegen een vrachtwagen nog even kort gekeelt met een touw voor dat ze hem langs ons heen meenemen naar de straat boven ons! wow dit is echt niet normaal...de dorpelingen die het steunen volgen de man en zijn ergste aanvallers met cameratjes en telefoons. Als we hun de hoek om zien gaan denken we allemaal dat dit het einde is voor deze man.

Hierdoor is wel de haven weer open en kunnen we best snel weg uit dit te bizare dorp. We zien wel bij vertrek de ME zich mobiliseren maar of zij die man nog terug gaan krijgen lijkt ons onwaarschijnlijk.

Vanaf hier is Flores gelukkig niet ver meer en kunnen we al snel bijkomen met een mojito en lekkere hamburgers. Ons hotel la Union is heel leuk een heeft een prachtig uitzicht over het meer. We proberen het insident een beetje te vergeten en gelukkig zijn we moe genoeg om bijna meteen in slaap te vallen.

Tot zover Guatamala en het is hier zeker niet saai. Morgen naar Tikal, de hoogste Maya ruines van de regio en dan door naar Belize. Het is tijd voor het strand.

veel liefs, Tamar