Don en de rock&roll Maya's

Lieve dames en heren,

We zijn aangekomen en in het 1 na laatste land van midden-amerika, Guatamala.

Eerst neem ik jullie mee terug naar Nicaragua. We hebben net Granada verlaten met de aller laatste bus. We dachten echt dat dat niet meer ging gebeuren. Omdat de laatste bus officieel 15 min eerder was maar 1,5 uur later komen we aan in Managua daar regelen we een taxi. Die grappenmaker wil eerst 10 dollar hebben, hahaha nee echt niet. Hij doet het namelijk ook voor 5. Gelukkig is hij wel heel leuk want we zien lichtjes in de verte en hij stelt voor ons de versierder straat te laten zien. Het zijn enorme kerststallen maar dan allemaal ter ere van maria dag op 8 december. Ze zijn echt helemaal los gegaan, alles glimt, knippert en kleurt.

Hij kent ook wel een plek waar we kunnen slapen bijna in de bushalte. En dat is perfect want we moeten mogen al om 5:00 vertrekken naar El Salvador.

Vergrendelen we perongeluk de badkamer...oeps maar ja er is niemand om het aan te vertellen. De busreis verder is prima. 2 grenzen over en dan komen we aan in San Salvador ongeveer 11 uur later. En dat alles is door 1 chauffeur gereden.

We stappen de terminal uit en zien bijna meteen bus 9! Yes die gaat ons door de stad naar de andere terminal brengen. Het is hier namelijk heel fijn dat in de drukke onoverzichtelijke hoofdsteden altijd meerdere bus terminals zijn die door de stad verspreid liggen. Daar aangekomen vragen we een beetje rond en zien we al snel de 129 klaar staan :) op naar Suchitoto.

Een klein dorpje met een uitzicht op een enorm en prachtige groen meer. We konden het hostel eerst niet vinden maar een lokaal vrouwtje vind het helemaal niet erg om ons er naar toe te brengen. hostel eigenaar Robert is een echt figuur, zo enthousiast over het land. Verder is El Gringo niet zo schoon maar overleefbaar.

De volgende dag onderzoeken we het stadje. We vinden een prachtige uitzichtpunt over een heel groot
Blauw groen meer wat vol zit met planten en omringd door bergen.

Terug in het stadje kopen we iets bij de drogist alleen staat zij achter tralies, hahah wat een gekkigheid. In het park is het ook leuk, de lokale dronkaards zaggen ons en zeiden "bedankt dat jullie ons mooie land willen bezoeken" dat is dan weer leuk.

S'middags gaan we onder politie begeleiding naar een waterval in de buurt. Dat is hier normaal, vroeger waren er wel eens overvallen daarom gaat nu de politie mee. Het was wel heel mooi, de rotsen waren helemaal vierkant. Terug zitten we in de achterbak van de politie pick-up dat is bijna leuker dan de waterval zelf.

Terug in de stad relaxen we op het plein, dan is het tijd om te eten. Ons hostel staat wel bekend om haar eten en de burrito en tacos zijn ook echt heerlijk.

De volgende dag gaan we iets historische cultureel verantwoord doen. We gaan namelijk naar een dorpje Mora waar we kennismaken met Don Candelario. Hij heeft zelf mee gevochten in de recenteBurgeroorlog. Zijn zoon neemt ons mee de bergen in waar de guerilla strijders hun kampen bouwde en de burgers die volgens de regering niet meer bestonden gingen schuilen.

Het is heel indrukwekkend, vooral de bomkrater van epen bom van 750 kilo was een enorm gat in de grond. Verder is het gebied een jungle geworden omdat na al het geweld er niemand meer is gaan wonen. We komen ook langs de ruïne van de oude kerk en zien gaten langs de weg. Die gaten werden gebruikt door de strijders om te schuilen als er onverwacht een overheids patrouille langs kwam. We eindigen bij "la escuelita" eigenlijk voor de oorlog hun lokale basisschool maar tijdens de oorlog die pas in 1991 tot een einde kwam was het het hoofdkwartier van de lokale guérilla met loopgraven enzo.

Zo dat was me wel weer een kijkje in een niet al te leuk verleden. Gelukkig is de bevolking echt heel blij met de uitkomst. Namelijk veel meer rechten voor de boeren en gewone burgers. Don Candelario vooral hij lijkt de lokale burgemeester met een groot stuk land en een enorme familie.
We bedanken hem en zijn familie en pakken de bus naar Anguileres stappen over en gaan uit de altijd volle bus in La Palma. Het is eigenlijk een heel schattig stadje met heel veel muur schilderingen. En voor ons de perfecte uitval basis om mogen richting onze eerste Maya ruïnes te gaan in Honduras. Ohh bijna vergeten we zien namelijk heel veel bus verkopers maar zoals deze! Agresief ze propte zichzelf de bus in voor dat hij echt stil stond en de mensen er uit konden. Ohh en soms komen ze door late in stappers vast te zitten en moeten ze gedwongen 1 halte mee.

Terug naar La Palma. S' avonds eten we bij een lokaal restaurant (Comedor) er is geen menu. Dus kiezen we wat ze heeft met Sprite. Daar heeft ze er ook maar 1 van. Gelukkig is het wel heel lekker. Rijst met bonen, ei enzo.

De volgende ochtend halen we ontbijt voor in de bus en wachten we op de hoek. Die is een beetje laat maar hij komt iig. Bij de grens aangekomen lopen we er weer overheen en pakken aan de andere kant een taxi om bij de bussen te komen. Aangekomen hebben de bus mensen enorme haast, snel een kaartje, snel de tas erin. Vervolgens zitten we zeker 30 min te wachten. Terwijl ondertussen de chauffeur er achter probeert te komen hoe z'n bus ookal weer werkte.

Hehe we gaan, op naar La Entrada. Het duurt even maar we stappen snel over op een mini-busje en scheuren richting Copan Ruinas. Perfect! We zijn het bussen in het koude Honduras wel zat en verwelkomen de warmere kleding eenmaal aangekomen bij hotel don moises.

Het stadje is heel schattig en zit vol met eetplekjes. Wij landen bij café rafael een heel leuke bistri met veel verschillende soorten kaas. Grappig genoeg werkt hier ook de man die ons uiteindelijke de goede kant op heeft gestuurd voor het hostel. Kaasplankjes en luxe tostie waren heerlijk! We slenteren verder door de stad langs winkeltjes en marktjes. Veel is wel duur het lijkt alsof Copan erg rijke oude mensen aantrekt.

S' 'avonds eten we bij Carnitas nia lola. Ja tegen happy hour mojitos zeggen wij geen nee. We krijgen ook een bonendip van het huis die door de serveerster op haar hoofdt gebracht wordt. De tortillas en groeten smaken goed. Net als we weg willen gaan houd Juan ons tegen. Hij werkt in/met het restaurant en denkt dat het heel gezellig is als wij hem en zijn 3 tafelgenoten leren kennen. 2 Italianen en een Roemeen. Opzich leuke mensen en gezellig kletsen over ht reizen. Juan wilde er alleen een discussie van maken en iedereen zijn mening horen over Honduras en de andere landen. Prima, alleen is hij al snel helemaal alleen dronken. Daardoor is hij helemaal in zijn eigen wereld. Hij vind mijn Spaans wel heel goed maar ja wij zijn hem al snel zat. Dus na dat hij dat heeft geprobeerd te rekken zijn we dan toch echt op weg naar huis. Het is wel handig omdat we nu 3 andere hebben om mee naar de ruïnes te gaan :) We spreken af voor de volgende ochtend en om een andere gids te kiezen dan Juan. Daar kunnen we het allemaal over eens zijn en we gaan slapen.


De volgende dag hebben we echt een zalig ontbijt. Hele goede koffie en pannenkoeken voor mij en een traditioneel ontbijt voor hanna met ei en bonen. Café Ixicel zouden we wel vaker willen bezoeken. We gaan naar de andere toe (frederika, Danièle en sorin) en gaan met hun naar de ruïnes per tuk-tuk. Het is helemaal niet ver maar in de lichte regen is het wel lekker.

We komen Juan tegen maar gelukkig heeft hij al 2 andere gestrikt voor zijn Rock&Roll tour. Wij kiezen een andere gids Daniel. Hij doet heel erg zijn best met Engels en vertellen maar we denken dat hij niet zo heel veel weet. Wel gooit hij er af en toe een leuke vertaling tegenaan van een heerser of gebouw in oude Maya taal.
Bij de ingang worden we begroet door macau's (enorme papegaaien) dan komen we bij een groot open plein waarop heel veel beelden staan en de eerste tempels wow! De beelden gaan vooral over de laatste heerser conejo18. Dat betekent 18e konijn, beetje triest als je voorgangers maan jaguar heten of rokende aap. De hiërogliefentrap is ook heel gaaf 64 treden vol geschreven met de regels en dagelijkse zaken van het Maya koninkrijk. We zien ook de arena waar de Maya strijders de eerste versie van voetbal speelde maar dan zonder voet en alleen met de schouder, elleboog of heup. Eigenlijk wilde je er niet goed in zijn want de winner werd geofferd aan de goden, om hun gunstig te stemmen.

De rest van het complex is ook heel mooi met veel tempels en piramide achtig gebouwen. Wij vinden het inmiddels wel tijd voor de lunch. We lopen terug naar het stadje en zoeken iets leuks uit. Comedor La Pintada serveert ons het lunch menu. Je eigen keuze aan vlees/kip/vis en dan met salade rijst en bonen. Hanna neemt pupusas de specialiteit van el Salvador maar die hier smaken ook goed :)

We lopen nog wat door de stad met Sorin de andere hebben hun eigen plannen. We kopen nog wat souvenirs en eten dan taart bij cafe Welchez. Mijn choco, coco walnoot taart is zo lekker!!! Verder relaxen we bij het hostel regelen de foto's en voor je het weet is het tijd voor avond eten. We volgen de raad op van een local en strijken neer bij buen bandales. Een soort Taco snackbar, heerlijk je wijst wat je er op wil en dat gaat in een lekkere tortilla met saus. Grappig detail is dat de kassa mevrouw een haarnetje op heeft en de Taco maakster niet.

Na het eten ontmoeten we de andere weer 2x Italiaan en roemeen Sorin. Zij wilde net ergens iets gaan drinken. Gezellig, een man bij de deur weet nog wel iets leuks een Duitse bierbrouwer in Honduras. Het moet niet gekker worden. We drinken een Weitzner. En luisteren naar de verhalen van de local die ook mee is gelopen. Hij heeft echt waanbeelden, eerste heeft hij geen geld dan wel in beleggingen. Dat hij terwijl hij zo rustig is toch vaak in gevechten is geweest. Het is wel grappig iemand zichzelf te zien tegen spreken.

Wij zijn wel klaar en gaan richting het hostel. Daar is het feest net losgebarsten, de zoon van de eigenaar is 20 geworden en heeft vrienden en familie op het dak uitgenodigd en al snel ook ons. Heel gezellig, we dansen kletsen en kijkenrond tot we te moe zijn en gaan slapen. Wij zeggen de jarige gedag en krijgen een dikke knuffel, zo schattig.
29-11 de wekker van 6:15 was een beetje optimistisch maar 7:15 staan we vrolijk op en gaan naar de bushalte. Dit keer blijkt er ook echt een te zijn en niet gewoon een ongedefinieerde straat hoek. Op naar de grens! Binnen 15 min zijn we er en lopen de grens over naar Guatemala. Daar krijgen we wel een stempel. Vanaf daar gaat het makkelijk een busje van het bedrijf Litegua staat al klaar en die is ons ook aangeraden. We gaan naar
Chiquimula daar vinden we al snel de bus naar de grens met el Salvador. Een vriendelijk man helpt ons om op de directe bus te komen :) en na wat zitten zijn we al weer in el Salvador. Nu nog naar santa Ana en klaar.

In Santa Ana gaan we naar het hostel, casa verde. Echt heel goed voor elkaar. Ze hebben alles 2 keukens een mooie binnenplaats, persoonlijke fans en een schone badkamer. We snappen wel waarom iedereen hier heen gaat. Het stadje in best leuk, vol met kerkjes. S'avonds zijn we aan het bedenken wat we willen eten als Carlos de hostel eigenaar aan bied om ons naar Petitie Bistro te rijden voor heerlijke pizza's. Dat zien we wel zitten en met nog 2 andere worden we gebracht en na idd lekker te hebben gegeten ook gehaald. Wat een luxe.

De volgende dag slapen we uit en bakken we met plezier pannenkoeken in de uitgebreide keuken. Aan de tafel ontmoeten we, hoe kan het ook andere, Nederlanders. Gezellig gekletst maar we moeten toch wel in actie gaan komen vandaag. We pakken de bus naar yuajua waar elk weekend een food festival wordt georganiseerd. Dat willen we meemaken. De bus rit er heen lijkt eindeloos maar het dorpje is heel leuk. Overal kraampjes met eten en souveniers. Helemaal leuk en we eten ook lekker biefstuk met sla en aardappeltjes en tortilla brood. Hanna de gevulde kip en we proberen ook iets lokaals. Een gekke maiskolf en dat was het ook alle sausjes en smaakjes gaven een hele vreemde en vieze smaak aan de mais dus die hebben we aan een dakloze geschonken met onze overgebleven broodjes.

We komen nog Cindy tegen 1 van de nl meisjes uit het hostel. Heel leuk. Alleen moeten we al snel de bus terug pakken naar Santa Ana. Daar gaan we uiteten naar de favo pupusa bar van Carlos. Nou letterlijk 1 kraampjes buiten met wat tafels. Geweldige keus het was heerlijk en kost bijna niks. 2 euro voor ons beide met drinken. Ohja pupusa zijn dus een soort gevulde gebakken tortillas. De vulling kan alles zijn. Kip, kaas, groente.

Voldaan gaan we naar het hostel en slapen.

De volgende dag staan we optijd op om de bus naar de Vulkaan te pakken. De Santa Ana gaan we beklimmen. we beginnen bij 1400 m en gaan door bos-jungle en woestijn omhoog naar de top. Het laatste stuk is de gids echt helemaal verdwenen en moeten we ons eigen pad vinden. Gezellig zo klimmen en klauteren over de rotsen. Het laatste stuk is wel spannend de wind is heel sterk en we moeten op passen om niet omver te worden geblazen. Het uitzicht is wel helemaal de moeite waard, een prachtig blauw vulkaan meer en uitzicht op nog 3 vulkanen. Dit is ook meteen het hoogste punt van El Salvador 2385 m. Dat is zo cool!

Terug in Santa Ana eten we nog wat en bereiden we ons voor op de reis naar Guatamala. Die verloopt beter dan gedacht, alles sluit netjes aan en gaat redelijk snel. Via Ahuchapan naar de Grens, de grens over lopen natuurlijk. En dit keer heeft el Salvador ons op een los papiertje wel een stempel gegeven, yes! Die krijgen ze niet meer terug. Heel grappig is nadat we de grens over zijn gelopen brengt een tuk-tuk je naar waar ze de immigration doen. Dat is opzich prima maar de chauffeur was echt maar 8 ofzo. We springen aan de achterkant een schoolbus in omdat die al aan het vertrekken is naar Guatamala City. Perfect :) vanuit daar worden we naar de volgende 2 bussen gewezen die ons uit eindelijk in Antigua neer zetten. De mooiste stad van Guatamala. Ons hostel Antigua Hostel is schoon en gezellig. Dus dan is het tijd om te lunchen.

Tot de volgende keer voor meer avonturen in Guatamala, x tamar