Cuba Libre!!!

Hola y Buenos Dias,

NOu nu gaat het echt gebeuren, na jaren te hebben gedroomt van Cuba is vandaag de dag dat we het vliegtuig van Cubana airlines pakken naar La Havanna. Eerst regelen we super makkelijk een toeristenkaart. Er komt zelfs een mannetje naar ons toe voordat wij hoeven te zoeken.

In de rij krijgen we van de Cubaanse vrouw achter ons al wat tips voor de stad. Super! de vlucht is heel kort en de douane heel raar. We staan in een rij bij de paspoort controle en na de controle moet je door een dichte deur. Dat was echt gek, alsof je niet mocht weten waar de deur naar toe zou leiden. Gelukkig was het naar de bagageband en later naar het warme weer en een krottige taxi. Niet helemaal de chic oldtimer maar het is een begin.

Na een korte rit komen we aan bij het huis van Sonja en haar man. Het is zo leuk en vreemd eigenlijk dat zij hun huis aanbieden als slaapplaats. Het is wel heel mooi, vooral onze kamer. Het plafond is wel 4 meter hoog en er liggen mooie gekleurde tegels. Sonja vertelt ons hele verhalen over wat we kunnen doen/zien, en hoe we dat moeten regelen. We luisteren wel maar zijn een beetje moe en ze praat heel mompelend.

Hoe dan ook ze laat ons even met rust wanneer ze zeker weet dat het goed met ons gaat. Ze stuurt namelijk Joachiem (Colombiaanse reiziger) met ons mee opzoek naar een plek om te eten. La Roca, wat ons is aangeraden, is heel dichtbij huis dus daar gaan we graag heen. We zien meteen een rij...en wachten en wachten. Ondertussen heeft zelfs Eduardo (chileense reiziger), een vriend van Joachiem ons gevonden. Dan mogen we eindelijk naar binnen...vragen ze opeens entree omdat er een show gaat zijn. Vermoeiend en waarschijnlijk niet waar maar het is bijna 11 uur en Sim en ik hebben honger. Dus het maakt ons niet uit en we betalen de $3. En gaan zitten. We bestellen ons eten en ik bereid met voor op overgaar en smakeloos eten. Dat is wat iedereen altijd te zeggen heeft over Cuba. Als ons eten er is ziet het er goed uit, het is ook veel eten en als ik het proef smaakt het echt lekker. We kijken zelfs een stukje van de show, het is een soort komedieman die het publiek eignelijk belachelijk maakt maar iedereen vind het super grappig en wij lachen ook wel...alleen willen we na een tijdje wel naar huis om te slapen. Alleen duurt het bijna 1 uur voordat we de rekening krijgen. WOwW nieuw record. Op weg naar huis zeggen we nog even gedag bij de jongens die een drankje aan het drinken waren bij Sofia. Een hele leuke bar met live muziek. Zij zijn ook bijna klaar een lopen ons naar huis. We vallen bijna meteen in slaap, reisdag is altijd vermoeiender.

Jeeh 30-12 onze eerste echt dag in Havanna. Er zijn hier zoveel leuke auto’s! Het is echt zoals ik gehoopt had een rare mix tussen vast zitten in het verleden en het moderne leven. Dat levert eindeloos mooie plaatjes op. We lopen via Havana Centro naar Havana Vieja, de wandeling zelf is al super leuk. Je loop letterlijk door hun leven heen. Elke straat heeft zoveel leven, mensen, auto’s en vaak enig sinds vervallen gekleurde gebouwen. Iedereen is ook heel vriendelijk, niet alleen de mannen die ons mooi vinden omdat we blond haar hebben. Veel mensen feliciteeren ons met een goed afgelopen jaar omdat het bijna oud en nieuw is, zo gezellig. Al is het soms moeilijk in te schatten of mensen echt heel leuk zijn of toch stiekem geld aan je willen verdienen. Daarom slaan we alle voorstellen om ons iets te laten zien liever af. We lopen ook een stukje over de boulevaart, de Malecon genoemd, en het is overdag inderdaad niet zo spannend. Dan komen we aan bij het oude centrum. Dichter op elkaar gebouwd maar ook heel erg leuk. Best veel statige gebouwen uit de tijd voor Castro. Toen rijke families, zoals de familie Bacardi, hun eigen mega kantoren hadden. Nu zijn veel van die gebouwen musea of worden door de staat gebruikt.

Verder dwalen en we komen uit op paseo Marti, een mooie groene straat, die leid naar het Capitolio. Een exact replica van het Capitol in Washington D.C. Heel herkenbaar voor de stad en bijna nog mooier als uitzicht wanneer je door de kleine straatjes loopt, en de koepel aan het einde van de straat verschijnt. We hebben nog geen honger maar sinds dat het hier gebruikelijk is om veel in de rij te staat en te wachten sluiten we alvast aan bij Nardos. En inderdaad tegen de tijd dat we zitten en onze bestelling hebben geplaatst hebben we best wel trek. Het restaurant is echt een overblijfsel uit hun gouden tijd. Prachtig hout op de muren en kleine balkonnetjes, en het best een live violist. We bestellen vis en dat van mij is vis, maar simone krijgt een hele stevige vis. We beginnen bijna te twijfelen of het geen varken is. Verder is het wel heel lekker, zeker ook de zoete aardappel chips die we erbij krijgen.

“Het verbaast me echt dat mensen slecht hebben gegeten in Cuba, want zeker in toeristen geld zou je gevarieerd en lekker moeten kunnen eten en zelfs in locaal geld zitten er een paar leuke dingen tussen. De staat maakt het leven voor Cubanen wel zo goedkoop mogenlijk en dus moeilijk voor toeristen om dingen te kopen in locaal geld. Sommige dingen kan je helemaal niet doen, zoals met de echte bus van stad naar stad. Dat is gereserveerd voor Cubanen. Al moet ik zeggen dat nadat we zelf al 30 min op de bus in de stad aan het wachten waren en de Cubaanse man waarmee we aan het kletsen dood leuk vertelde dat hij al 1,5 uur verder is hoefde we ook niet zo extreem te besparen. 0,05 cent voor de bus is wel heel leuk maar niet als je de rest van de dag niks kan doen omdat je geen tijd hebt. We zijn zowiezo heel geduldig geworden van Cuba, alles duurt lang. De rekening, geld wisselen, bestellen ga zo maar door. Vaak vragen we de rekening meteen als we ons eten hebben. Misschien een beetje ongebruikelijk maar wij willen nog wel meer zien op een dag de dan binnenkant van restaurants.”

Hoe dan ook met een gevulde maag verkennen we meer van het oude centrum. We komen bijvoorbeeld ook langs La Floredita, een van Hemmingway’s favorite bars. Hier is de Daiquiri uitgevonden en daar kwam Hemmingway graag op af. Bij ons in de buurt zit ook een restaurant waar Fidel Castro graag kwam in zijn jeugd. Allemaal verschrikkelijk uitgebuit maar wel leuk om gezien te hebben.

We lopen langs een hotel en opeens zie ik dat ze een tour office hebben, hup naar binnen. Wij willen namelijk wel graag op een tour en ze heeft ook buskaartjes..jeehh dan hoef je niet helemaal naar het busstation. Blijkt dat elk groot hotel ze verkoopt, maar dat staat dan weer niet in de Lonley Planet. Zij is super vriendelijk en ze hebben nog plek, maar dan willen we betalen. We hebben wel een creditcard mee maar zeker niet genoeg contanct. Ze zegt dat er nog wel een oud apparaat is waardoor we met onze creditcard kunnen betalen. Klinkt leuk, tot ze serieus een ding uit de steentijd pakt. Een soort machiene die dan een afdruk van je kaart op een carbon papiertje zou zetten. Het werk echt helemaal niet, ze schuiven en doen maar het lijkt niks uit te halen. Dan maar voordat ze hem stuk maken kijken of we geld kunnen opnemen bij de Cadeca (het wisselkantoor/bank). Nou je raad het al een rij….blijkt ook dat je je ID nodig hebt. Sim heeft wel een kopie maar de meneer bij het loket is gemeen en zegt nee  Dus een beetje teleurgesteld gaan we terug naar het mevrouwtje van San Fransisco reizen. Ze wil ons graag helpen en komt dan met een plan. Haar vriendin in een ander hotel heeft een moderner apparaat. Digitaal, ja echt spanning en sensatie, digitaal. Als het daar lukt gaat alles door en hoeft ze onze tickets niet te anulleren. Wij gaan er op af…en ja hoor!!! Moderne technologie was alles wat we nodig hadden en we betalen  Ik ben denk ik nooit zo blij geweest om geld uit te geven.

We pakken een fietstaxi naar huis voor 3CUC, jeeh voor onderhandelen. Thuis rusten we een beetje uit maar betrokken als onze gastvrouw en heer zijn duurt dat niet lang. Wat hebben jullie gedaan, wat gaan jullie eten??? We hoeven zelf niet meer na te denken als het aan Sonia ligt…super lief maar een beetje te veel soms. Toch volgen we hun advies wel op want er zit verder op in de straat zit Cafe Brown en die verkoopt pizza, in locaal geld…jeehh. Het eten kost nu dus ook echt maar 3 euro voor ons samen en smaakt goed. We gaan ook nog een drankje drinken bij Cafe Sofia, het is daar zo leuk met live muziek. Ik ga op de foto met de eigenaar omdat hij echt een enorme sigaar aan het roken is. Later begint een man tegen ons te praten en opeens voelt hij zich uitgenodigd om bij ons te komen zitten. Een oudere Schotse man die al jaren naar Cuba komt om zijn vriendin te bezoeken, geen idee waarom zijn vrouw dat toelaat. Hij is verder bijna niet te verstaan en hij praat heel veel. Als eindelijk zijn vriendin ook bij ons komt zitten hebben we met haar een heel leuk gesprek op de onderbrekingen van de Schot na…..het is wel hilarisch wat voor types er bestaan op deze wereld. Genoeg gelachen wij gaan maar eens op huis aan om te slapen.

De laatste dag van 2013, wij staan op. Krijgen ontbijt mee en gaan naar het hotel Havana Libre. Daar worden we opgehaald voor onze tour naar Vinales. De tabaksregio van het land. Het is weer super scheef, want omdat de tours door de staat worden aangeboden en iedere toerist eigenlijk in een staathotel zou moeten slapen kan je alleen daar opgehaald worden.

De tour begint later dan geplant maar de leidster is super enthousiast. We zitten in de spaans/italiaanse groep en dat is echt wel een verbetering in vergelijking met de Amerikanen waar je normaal mee opgescheept zit. Het is een vol programma, we bezoeken Pinar del Rio, een destiliderij van guabita, vinales stadje, een grot, een enorme muurschildering op een rots. Dan even pauze voor de lunch, die smaakt eigenlijk heel goed, veel groente, fruit en heerlijk varkensvlees! Vervolgens gaan we eindelijk naar een tabaksplantage, we zien delen van het droog process en dan een mannetje die ons laat zien hoe je een sigaar rolt. Heel gaaf op de zien, snel en precies. We eindigen de dag bij een uitkijkpunt over de Vinales vallei, een echt UNESCO wereld erfgoed om zijn prachtige kalkstenen berg formaties. Echt een super leuke dag!!!

Dan weer terug naar Havanna, waar we ons klaar maken voor oud en nieuw. We willen in de oude stad eten en dan vuurwerk kijken bij de boulevard. We houden een coco aan, een te schattige open taxi in de vorm van een cocosnoot. Hij is vriendelijk en komt eigenlijk met een beter plan, zeker omdat het weer is gaan regenen. Hij weet een leuk restaurant om de avond te beginnen, daar aangekomen ziet het er inderdaad heel gezellig uit. We bekijken het menu en dat bevalt eigenlijk wel. Simone neemt risotto en ik paella, allebei met een daiquiri. Woww het is echt een hele pan paella, dat is best veel voor 1. Het is wel heel erg lekker. Dan horen we dat er in de zaal naast ons live muziek komt en zelf mensen van de Buena Vista Social Club…dat klinkt veel leuker dan buiten vuurwerk kijken. We vragen aan de mr of er nog kaartjes zijn en we hebben gelukkig. Er is plek en we schuiven net op tijd aan. Er word heerlijk live muziek gespeeld en gezongen door uitbundige vrouwen. Dan komt het schattigeste mannetje ever ook zingen, hij is 85 maar je ziet dat hij houd van wat hij doet en hij schud en danst er ook vrolijk bij. Vreemd genoeg loopt hij wel heel moeilijk van het podium wanneer hij klaar is. Toch een geboren danser dan  Later gaan we ook met hem op de foto. Het swingt en iedereen heeft het enorm naar zijn zin. Simone en ik worden zelfs ten dans gevraagt en wanneer het aftellen naar 2014 begint staan we naast de zangeres op het podium te dansen. Het is een super begin van het jaar, we feliciteren ook de zangeres die ons meteen een dikke knuffel geeft. Het feest gaat nog even door maar rond 1 uur zijn de meeste mensen weer weg. Dan komen dus de artiesten de zaal in en kunnen we nog even op de foto. Als perfecte afsluiter van de avond is onze taxi terug naar huis een echte oldtimer. We mogen voorin en het is zo leuk!!! Ik wil eigenlijk dat ons huis veel verder is…maar naar bed is ook geen slecht alternatief. Of dat denken we, thuis is er nog vool op leven in de brouwerij. We worden meteen uitgenodigt en krijgen een bordje met lekkers. Joachiem en Eduardo zijn er ook en 2 Canadeese, Sonia’s dochter + 2 zoons. Joachiem speelt gitaar en iedereen zingt en klapt mee. Sommige die een muziek instrument bespelen trommelen zelf. Het is genieten….dit gaat nog uren door tot bijna iedereen naar bed is. Ik blijf nog wat langer zitten en ga zelfs nog dansen met joachiem en Eduardo. Waar anders dan in Cuba zou ik mijn Salsa lessen in de praktijk moeten brengen. Dan is het toch echt naar bed…maar het is echt een geweldige avond! Wat een manier om 2014 te beginnen.

Ik geniet zo in Cuba dat ik wel een boek zou kunnen schrijven dus ik plaats mijn verhaal in 2 delen, zodat het voor de lezer nog een beetje te volgen is….maar het is alles wat ik ervan had gehoopt en meer. Sommige dingen zijn wel moderner en winkels minder leeg dan ik dacht. Wel is dit het eerste land waarbij het niet kan om alles als een local te doen. En eerlijk gezegt eet je wel veel beter als niet local…dus het is niet heel erg maar wel raar. Dat het vaak beter is om toerist te zijn maar dat sommige dingen zoals de echte bus toch niet voor bezoekers bedoelt is.