Pashmina..would you like Pashmina
Blijf op de hoogte en volg Tamar
12 Maart 2013 | India, Jaipur
Hier dan het vervolg van onze reis, nu begint het de echt reden van deze reis namalijk de bruiloft van Priyal en Jamshed.
De vlucht is verder een makkie en aangekomen in Ahmedabad worden we opgehaald door Jamshed!!! Jeeeh zo leuk om hem weer te zien en nu als Bruidegom to be...We worden gebracht naar ons eigen mini vakantie complex, waar we kunnen slapen en ontbijt voor ons wordt gemaakt. Na wat lunch bij hun thuis gaan we ons klaar maken voor het eerste deel van het feest de '"Mendi" dit wordt door Priyal (Bruid) haar kant van de familie georganiseerd en het is vooral zodat alle vrouwen henna op hun handen gezet kunnen krijgen. Ohh daar kijk ik echt heel erg naar uit. Ook super lief, Jamsheds moeder heeft voor ons allemaal een Indiaas shirtje gekocht wat we met deze gelegenheid aan kunnen :) Ik ben echt dol op mijne, hij is paars met goud en heel elegant.
Zoals ik al zei sinds de pasta voel ik me weer slecht dus ik doe rustig aan en eet niet te veel. Ook niet te weinig want soms denk ik dat ik me daarom slecht voel. Het is igg super gezellig om weer bij te kletsen met iedereen, zeker ook van me opleiding maar ook de familie leden die we hebben ontmoet en vrienden die we bijvoorbeeld in Delhi hebben gezien.
Al snel zijn we omgekleed en klaar om te gaan...alleen zijn wij de enigste. Veelste laat is de rest ook klaar en na meer wachten...voor redenen die niet uit te leggen zijn (iedereen zeg namelijk dat zij ook op iets/iemand aan het wachten zijn) Je zou denken dan is iedereeen dus klaar om te vertrekken nee...toch niet.
We komen eindelijk aan bij het restaurant, wat meer een soort openlucht theater lijkt. Na kort Priyal te hebben gezien worden we meteen naar de henna doorgestuurd..want we zijn al laat. Er is echt een mini leger aan henna vrouwtjes en ik hoef ook niet lang te wachten of het kan beginnen. Ze werken met een kleine tube en eigenlijk is henna best wel koud. Ze is echt super snel, toch moet ik na hand 1 even weg lopen want het feest is in volle gang. Ik mis wel de dans die wij (de jonge mensen) hadden moeten doen, maar ik zie alle andere groepen. Het is net een scene uit een Bolywood film, heel gaaf om te zien. Ik ga toch maar weer terug naar de henna en al snel is de binnenkant van hand 1 af en kunnen we verder met hand 2. Het is allebei een heel andere patroon geworden met veel krullen en bloemetjes. Het enige wat rest is de achterkant van mijn hand, ik was al benieuwd hoe ze dat gingen doen maar henna droogt heel snel dus ze kunnen gewoon mijn hand vast pakken. Nu heb ik 2 dames die mijn handen doen, het voelt zo traditioneel en ze zijn ook echt heel snel met hun handkunst. Dan begint het droog process...1 probleem ik heb echt dorst en henna kan niet tegen water. Het enige drinken wat ik vind heeft een natte beker en met zonder handen probeer ik er uit te drinken...nou dat heeft er vast charmant uit gezien.
Er wordt weer gedanst maar nu om een vuurkorf heen, het ziet er bijna uit aan een heksen ritueel maar wow wat hebben ze veel energie bij het dansen echt die handen en voeten vliegen in het rond. Ik krijg alleen al honger van het kijken en kan niet wachten to we eindelijk kunnen eten. Eigenlijk duurt het net te lang en ik moet gewoon iets van brood of wat dan ook eten. Samen met maaike en Jasmijn gaan we op missie, nou het is heel lastig uit te leggen dat ik me niet zo goed voel en gewoon 1 stukje brood zonder iets wil eten...hun eerste reactie ooh kom mee naar deze tafel dan beginnen we een hele maaltijd. Nee nee gewoon 1 broodje maakt niet uit als het maar zonder smaak/ saus is. Hoe kan dat nou ze willen vast iets anders die gekke Westerlingen. Hun 2e poging ons te begrijpen leek er op uit te komen dat we het toilet zochten...nee weer niet juist geraden. Dan na veel hand gebaren komt er iemand met 1 klein broodje...Jeeeh we bedanken iedereen vriendelijk en ik eet op mijn gemak mijn broodje. Best vies maar liever dat dan flauwvallen omdat ik sterf van de honger. We chillen nog even en dan eindelijk wordt het eten geserveerd. Dit is echt een spectakel. We krijgen een blad voor ons wat aan elkaar genaait is en dan verschijnenen er een stuk of 20 man. Ieder met een pot of mandje...dan begint het man 1 schept een beetje van iets op het blad en in record tempo vertellen ze wat het is (niet te verstaan) en krijg je allemaal kleine dingetjes op je bord gelegd van curries to brood to het dessert. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Het ziet er geweldig uit maar ik denk niet dat ik veel kan eten. Ik probeer de dingen die ik ken, maar die zijn best pittig. Zeker op een slechte maag...zo jammer dat ik er niet van kan genieten. Niet veel later gaan we richting huis, het was echt een leuke avond. We hebben zoveel tradities en gebruiken gezien en we hebben nu super gave henna handen. Ohja dat droogt dus en dan moet je het er af wrijven, tot je overblijft met het patroon op je hand. Eerst is het oranje achtig maar de volgende ochtend is het heel donker bruin...wow het is echt heel bizar om tekeningen op je hand te hebben ik denk de hele tijd dat er iets op me hand zit.
Na een nachtje goed te hebben geslapen kan ik er weer een beetje tegen aan. Goed ook want vandaag gaan we met de bus van Ahmedabad naar Mt. Abu. Dat is een schattig berg dropje waar de bruiloft zal plaats vinden. De bus vertrekt standaard 1 uur later dan gepland en al snel heeft iedereen de party sfeer te pakken in de bus...harde muziek en gedans...hahaha ik vind het hilarisch. Ondertussen geeft Maaike me wat tips over Jaipur, onze bestemming na de bruiloft. Ik ben er zo blij mee, ik baal namelijk van mijn reisgids en mis de Lonley Planet. Zo ben ik iig beter voorbereid, en ik ga echt niet meer op reis zonder LP.
Grappig is ook in de bus hoe de vrienden van Jamshed net alcoholisten lijken. Ik leg het uit. Gujurat de provinsie waar we nu zijn is een dry state. Dat betekend volledig alcohol verbod, het wordt niet gedronken of verkocht. Dus als hongerige puppies tellen ze de secondes af to we eindelijk de grens over zijn en in Rajastan bier/drank kunnen kopen....wow ik heb nog nooit zoveel blijdschap gezien bij het drinken van slecht bier. super grappig. Na de hoog nodige bier stops, rijden we de lange slingerende weg naar boven om aan te komen bij het Palanpur Palace hotel...een hotel wat schreeuwt "vergane glorie" toch is het echt heel leuk om te zien en de kamers zijn echt heel groot. We instaleren ons zelf.
Nu is het tijd, ja 1 dag voor de bruiloft om in het dorpje een outfit te scoren voor de 2 Griekse dames. Met flink wat onderhandelen krijgen ze de outfits mee voor mooi prijsje. We vinden nog wat hebbe dingetjes en gaan terug naar het hotel.
Van al dat lopen krijg je wel honger dus gelukkig is het tijd om te eten. Jamshed en Priyal hebben geregeld dat de catering voor de bruiloft ook alvast vandaag een simpele maaltijd bereid. Simple is het hier natuurlijk nooit want ja je heb veel onderdelen nodig voordat het een maaltijd is. Een broodje, een sausje, rijst, 2 curries, gekke balletjes en iets zoets. Voor je het weet staat het afgeladen met eten. Om me maag te sparen voor morgen eet ik rijst met dal (gele ewten). Ik heb ook nog een geniet momentje als ik ondek dat het zoets soort van koek kruimels zijn met kardamon smaak...jeeh dat is lekker!! We kletsen nog een beetje na en gaan richting het hotel om te slapen.
Bruiloft dag!!! 7/3
iedereen is echt super exited want vandaag gaat het gebeuren. Vandaag zeggen zij ja en ziet iedereen er mooi uit. Voor het zover is gaan we eerst nog een trein kaarje regelen. Want na dat een vriend van Drithiman ook heeft gezworen dat de trein veiliger en comfortabeler is dan een bus of taxi, zijn de Grieken ook over de brug...Ik vind het zo spannend, al sinds Thailand wil ik in Azie met de trein en nu gaat het morgen gebeuren. Ze zeiden dat het zo kort van te voren wel lastig zou zijn om kaarjes te krijgen, bla bla...ik snap het gewoon niet. 1 we zijn niet in een grote plek waar iedereen perse op deze trein naar Jaipur wil en we kopen kaarjes die de locale bevolking bijna nooit zal kopen. Namelijk 1e klas airconditioning. Omdat als zij rijk genoeg zouden zijn, dan gingen ze niet meer met de trein. Hoe dan ook na veel geklets en het invullen van een formulier in het Hindi (Dankje wel D) Krijgen we voor 11 Euro pp onze treinkaartjes. Voor die prijs mogen wij morgen 9,5 uur in de trein zitten...heerlijk zoveel waar voor je geld krijgen. Daar kan de NS nog iets van leren ;)
Dit duurde allemaal veelste lang dus eigenlijk moeten we al richting het hotel om ons klaar te maken. Dat zou betekenen dat wij de Dirwala Tempels helemaal niet meer te zien zouden krijgen, de bezienswaardigheid van dit dorp. Gelukkig vind iedereen (Vooral de Indiers) dat het onzin is om op tijd te zijn..Wie doet dat!! Hop op naar die Tempels.
Heel blij dat zij tijd anders beoordelen, niet alleen zouden we veelste vroeg zijn geweest we zouden ook iets heel gaafs hebben gemist. Wow de Dirwala tempels zijn helemaal gemaakt uit marmer. Het is voor het Jain geloof, wat ergens op lijkt maar ik weet niet meer wat.
Wat ik wel weet is dat ze hele gave dingen kunnen houwen uit marmer. Letterlijk elke vierkante centimeter is bedekt met ondenkbaar priegilig werk. Het mooiste zijn de Plafonds, als een soort kroonluchter steken de tafarelen over buddhas, olifanten en aapjes uit. niet een het zelfde als het rechthoek ervoor. Dan zitten er ook nog rondom allemaal buddhas en in het midden op een altaar zit een van de 23 profeeten. De Dirwala Temple is namelijk meer een complex, zodat elke van de 23 profeeten een plekje krijgt. Sommige zijn wilder versierd dan andere maar allemaal prachtig. Het zou India niet zijn als er niet ergens een ilusie in verwerkt zat. Namelijk de 2 vrouwen van de Maharaja wilde ter nagedachtenis aan hun man 1 z'n altaar bouwen. Alleen moest het percies elkaars spiegelbeeld zijn. de 2e vrouw vond dat maar niks en wilde graag iets van zich zelf toevoegen, daarom als je goed kijkt zie je dat haar kant 1 extra olifant heeft, Ohhh dat is gedurft.
Wij pakken onze schoenen weer en gaan richting het hotel. Snel omkleden, want inmiddels zijn we ook bijna Indiaas te laat. Iedereen ziet er super leuk uit in hun Indian wear. De sari zelf omknopen gaat nog niet helemaal soepel, maar de Maaike (klaasgenoot) Jasmijn (Klasgenoot) en Despine (Vriendin van Lefterios) kunnen we iig in bewegen. Ook de mannen hebben een traditionel lang gewaad aan.
Dan gaat het beginnnen, wij als de bruidegom "peeps" dalen samen met de bruidegom de afrit naar het Hotel af. Begeleid door een 3 trommelaars gaan wij namelijk Jamshed omhoog dansen. Dit laat zien dat we blij voor hem zijn en dan we achter het huwelijk staan. Het tromellen barst los en iedereen begint te springen en te dansen..ok sommige mensen iets minder entousiast maar andere over entousiast. Daar durf je bijna niet naast te staan omdat ze je nog wel een konden raken met hun rond vliegende ledenmaten. Het is echt super leuk we dansen en springen tot we helemaal boven zijn. Dan is het even stil, opeens is eer een soort circel gevormed en na wat geduw en trek vertrekt 1 helft met de schoen van de bruidegom...ok. Blijkt het een traditie! De kant van de bruid probeert dan de hoogste prijs te krijgen in de onderhandelingen om de schoen weer bij de bruidegom te krijgen. Een soort goedkope bruidschat...heel grappig om te zien. Blij dat de bruidegom ook de juiste prijs heeft betaald want anders sta je daar met 1 schoen.
Na alle traditie is het tijd voor een high tea. Alle hapjes zien er weer heerlijk uit en vandaag ga ik er gewoon voor. Brood met dipjes, sandwiches en heel veel taartjes. jummy!! Terwijl iedereen zich vol stopt worden de laatste voorbereidingen getroffen. We zoeken een plekje dichterbij op een gaan zitten, zodat we niks missen van de ceremonie. Langzaam gaat de zon onder achter de bergen en als die net weg is komt de Bruidegom met zijn vrienden het pad afgelopen. Hij gaat richting een van twijgen gemaakt prieetje en wacht op zijn bruid. Priyal komt in een prachtig traditionale jurk met haar vriendinen het pad af, begeleid door haar broer die straalt van trots. Dan neemt het koppel plaats op hun stoelen onder het prieeltje.
Het begint met een gedicht dan een geweldig leuk verhaal van haar opa, iets over dat zij een parel is en hij een robijn en het geluk dat 2 strallende mensen elkaars leven mogen complementeren. Dan komt een lompe vriend van Jamshed, ja hij gaf het eerlijk toe..."voorbereiden dat heb ik niet gedaan" Hij zij liever iets wat in hem op kwam, na wat vage verhalen dan toch ook namens hem all het geluk in de wereld gewenst. De volgende waar 2 vriendinen van Priyal, die begonnen al bijna te huilen voor ze hun verhaal konden vertellen. Toch leuk bedoelt, verhaaltjes van vroeger enzo. Grappig is dat iedereen zegt hoe leuk het is om na al die tijd dat het leek als of ze een getrouwd stel waren dan nu ook echt gaan trouwen. Haar broer sluit af met hoe blij hij is dat deze 2 elkaar gevonden hebben. Al snel heeft hij het niet meer en er rollen wat tranen van zijn wang. Dat was ook het moment waarop alle vrouwen het niet konden laten een traantje weg te pinken.
Nu dat andere voor hun hebben gesproken in het woord aan het koppel zelf, ze beloven elkaar veel liefde en steun in goede en slechte tijden. Pryial dacht terug aan de tijd dat ze als klein meisje al een crush had op Jamshed en hij gaat terug naar dat zij nog dagenlijk voor hem een "boem chicke wow wow" gevoel oproept. En ja dat waren zijn exatcte worden net als in die slechte axe reclame. Iig het was heel mooi en romantisch.Ze doen een bloemenkrans bij elkaar om de nek en volgt er een kus.
Iedereen mobiliseert zich om als eerste het bruidspaar te feliciteren. Heel leuk we zijn al snel aan de beurt en gaan als gezellige groep op de foto.
Optimistich zegt Priyal tot over 10 min, wij denken tijd om om te kleden. Met zo veel gasten zijn ze nooit zo klaar. Terug naar het ander hotel om te wisselen van traditioneel naar cocktail. Jeeh ik hou van me jurk.
Als we terug zijn is het tijd voor drankjes aan de bar en hapjes. We kletsen met wat oude bekende vanuit Den Haag en India, heel gezellig. De bar is verder niet echt hygienisch dus ik kies me eigen glas en schenk zelf in...nadat in me eerste glas een hard stukje zat hoefde ik niks meer van de barman. We zien het bruidspaar ook af en toe.
Dan barst het spectacel los, 2 jongens springen op de bar stekken 2 flessen aan en gaan jongleren. Iedereen gaat snel een paar stappen achteruit, want ze lijken niet zo profeccioneel. Terwijl er branden de flessen rondvliegen begint 1 met vuur spuwen. Een probleem zo ver stonden de gasten niet, daarmee bedoel ik Jasmijn en mezelf, dus wij krijgen wat benzine die niet verbrand is over ons en onze drankjes heen....die drankjes kunnen meteen weg en wij gaan ons ook opfrissen want we willen niet opeens in de fik vliegen door iemand die een sigaret op steekt. Genoeg avontuur, ik ga wat eten. Dan bedoel ik rijst. jeeh.
We roepen ze bij ons voor het kado, Maaike heeft de leukste hollandse dingetjes gekocht waar we allemaal geld in kunnen stoppen en er is een beschilderde olifant met onze namen er op. Ze vinden het te veel maar nemen het toch aan als we hun het beste wensen.
Dan is het tijd voor de dansvoer JEeehhh. Heel leuk met Jamshed en ons eigen groep je lekker dansen. Maar pas na wat yoghurt met ananas voel ik me echt de oude en kan ik eindelijk helemaal mee doen.....Een geweldig einde van een prachtige bruiloft. Rond 12 uur stopte de muziek en nu pas gaan alle andere mensen eten om tot die tijd maximale feest tijd te hebben gehad :) We klettsen nog een beetje met iedereen en vooral het bruidspaar. Dan gaan we lekker naar huis, voor een after-after party heb ik echt geen energy meer.
8/3
De volgende dag pak ik mijn koffer en ga met de Grieken naar buiten waar we opgehaald moeten worden om naar het treinstation (Abu Road) gebracht te worden...maar hoe later de chauffeur is deste zenuachtige we worden, het is best een lang eind naar beneden en we mogen de trein echt niet missen. Gelukkig is daar de chauffeur en die scheurt zo snel als hij kan de berg af. Het gekste wat we onderweg zien is een man die een oude man in een rolstoel aan het duwen was de berg af. Alleen tussen al de autos kunnen ze nooit makkelijk beneden zijn gekomen.
Net optijd komen we aan, ik koop wat noodrandsoon en we beginnnen met zoeken naar onze plek op het perron. Dat komt namelijk overeen met de trein. Ik was blij dat de trein ligt vertraagt was want het perron was Enorm lang en wij moesten bijna aan het einde zijn. Dan begint de trein binnen te rijden, de eerste coupeens zijn de typiscj overvolle coupeens. De trein gaat maar door en door en door. Wow is er wel een einde. Ja na lang wachten is daar onze deur. We gooien de koffers er in want iedereen lijkt gehaast. Al vertrekken we achteraf nog lang niet. onze plekjes maken we perfect door de 2x2 bedden tegenover elkaar te nemen waardoor we eigenlijk ons eigen plekje hebben. Er zijn bijna geen mensen in ons deel, pfff. gelukkig worden we niet geplet door andere. De trein man komt ons een papieren zak brengen met daarin schoon bedden goed :D YES dan kunnen we rustig liggen zonder dat we iets schoon hoeven te maken. Heerlijk we richten ons stukje in en vallen bijna allemaal in slaap. Ik geloof dat iedereen een slaap en goed eten te kort heeft. Ik heb echt zo genoten van bijna 10 uur slaap, heerlijke slaap, en fotos maken uit het raam. De trein was nog zoveel cooler dan ik had verwacht.
In Jaipur staan er meteen mensen klaar, die ons voor veelste veel geld. 2 euro naar het hotel brengen op 10 min afstand. Maar ik heb geen zin in onderhandelen en kan wel lachten om zijn speech hoe voor hem iedereen het zelfde is en dit een geweldige prijs is bla bla bla...What ever als ik maar naar het hotel kan. Eigenlijk heel leuk vandaag is Dina jarig!!! Lefterios en ik gaan naar het restaurant op het dak om te kijken of we een verassings taart toetje kunnen regelen. Het heeft wat uitleg nodig gehad maar toen snapte hij dat we een taartje wilde en niet wilde roken. Ze gaan er zelfs Dinas naam enzo op zetten.
We rusten even wat voor het eten en gaan dan samen omhoog. We gaan zitten krijgen hapjes van het huis. Super lief. Dan komt een sukken vragen wanneer we de taart willen...nou nu dat je de verassing heb verpest aan het einde graag. De ober nog van ohhh sorry sorry. We eten heerlijk Indiaas, ik doe het gewoon. Allemaal dingen uit de Tandoor oven en Biriyani rijst. Dan is het tijd voor de taart en de man bij wie we het hebben geregeld probeert echt met alle macht de kaarsjes aan te krijgen maar de wind blaast alles weeer uit. Hilarisch en een beetje triest tegelijk.
Wij denken nou dan gaan we het wel in de bar opeten waar het niet waait, is de bar al dicht. Sad! Gelukkig komt onze nieuwe vriend on te hulp en opent de bar voor ons en we kunnen zelf nog een drankje krijgen. Geweldig, behalve dat we enorme glazen rode wijn krijgen terwijl we wit hebben besteld..oeps. Blijkt dat er ook geen wit is, dus dan maar bier. En Dina krijgt 1 van de glazen rood erbij omdat ze jarig is. Super lief denk je maar wat een gore wijn!! Zo sterk. Wij genieten nog even na en dan voor we vertrekken zet 1 van de bar jongens nog even een Swing nummer op speciaal zodat Dina nog even lekker los kan gaan voor het einde van haar verjaardag. Ik denk een avond om nooit meer te vergeten.
We slapen allemaal goed en na het ontbijt gaan we Jaipur in. We krijgen een tuk tuk zo ver om met de meter aan te rijden en dan kost het echt maar 50 Ruppies ( 70 cent) om 20 min met z'n vieren naar het centrum te rijden. Daar bezoeken we het Wind Paleis, een prachtig gebouw met een minder mooi verleden. 1 van de koningen had het gebouwd zodat zijn vrouwen van achter deze muren met gaten een glimps van de buitenwereld konden opvangen....want ja ze mochten echt niet naar buiten. De paleizen hier zijn bijna gebouwd als doolhoven, je weet nooit echt waar je bent of waar je heen moet. En dat is jammer als je een beetje een stalker heb. We liepen richting 1 van de torens als een hele groep studenten (jongens) met ons 4 op de foto wil. Dus wij op de groeps foto, ook 1tje met mij camera voor de leuk. Super. Dan wil 1 van hun echt heel graag met Despina op de foto, ik bedoel bijna smeekend. Zij vind het maar ongemakkelijk en met wat hulp van Lefteris gaat het feest voor die jongen niet door. Al heeft hij ons op bijna elke hoek opnieuw gevraagd of het dan toch mocht....
Je hebt vanaf het hoogste punt ook een goed uitzicht over de Sterrenkijker en nog een ander paleis. ook zie je een beetje van de bekende binnen stad, zogenaamd the Pink city. Nou we zien zeker een gezellig kleurtjes maar roze is niet het woord wat ik zou kiezen. Oranje jaa dat klinkt beter. Traditioneel is roze een verwelkomende kleur, in dit geval ook gebruikt om de stad een gastvrije uitstralling te geven voor een koning die op bezoek kwam.
In Jaipur kunnen we ook eindelijk een beetje shoppen, er zijn zoveel winkeltjes. Vaak saai en vol met metale spullen voor in huis of de keuken. Toch als je goed kijkt zitten er gave dingen tussen. Zo vind ik een mevrouwtje dat potten en beeldjes verkoopt, die ze zelf schildert. Het aller beste is als je de prijs vraagt en je weg loopt met 3 items voor 2 Euro. Jeehh, dan ga ik ook niet meer onderhandelen. Ok heel leuk is als je dan iets koopt hoe ze iets erbij proberen te verkopen. Dus ik zie schoenen die ik wil dus mega ongeintereseerd in die die ik wil pas ik een paar andere. Dan onderhandel ik stevig voor het paar dat ik wil. Eindelijk heb ik een goede prijs, zegt ie ja maar voor maar 200 meer kan je 2 paar mee nemen. Ik zou het doen...2 paar voor bijna niks. Ik zeg nee ik hoef echt alleen dit paar...ok ok je vraagt wel een schep bod maar wat als je voor maar 100 meer 2 paar kon hebben...Nee 1 is goed. ik vind ook alleen maar deze leuk. toch een beetje verslagen rekend hij 1 paar af jeeh schoenen!!! En zo gaat het maar door, het ergste zijn ze met Pashmina sjaals..omg alsof Touristen voor ons met 20 sjaals terug naar huis gingen. Overal waar je loopt is het pashmina - Sjaal pashmina!
Dankzij Maaikes tips en de Lonley Planet lunchen we super leuk bij LMB, een indiaas/europees restaurant. Het eten was goed, echt heerlijke kokos rolletjes. Maar WOW wat was het lelijk ingericht!!! Een soort Art Deco mengelmoes. Na de lunch lopen we nog wat rond door het centrum terwijl we ons leven wagen omdat we meestal tussen het verkeer moeten lopen.
Dan vinden we een te schattig oud koffie huisje Met mannetje die verkleed zijn als traditionele turkse koffie mannetjes :) De ijskoffie was ook super lekker. Na de koffie gaan we even naar het hotel voor een break...maar eerst een Tuk Tuk onderhandelen. Echt Hilarisch hoe sommige je afzetten waar je bij staat. En eigenlijk heel makkelijk kan je gewoon shoppen voor de beste prijs want er zijn genoeg tuk tuk's...de prijzen lopen uit een van 200 tot 60. Je raad al bij welke man wij instappen.
Lekker chillen in het hotel en dan op naar de Peacockbar voor het dinner. Dat is een rooftop bar/restaurant. Super leuk plekje, we eten we prima. Alleen die bediening haalt echt het bloed onder Lefterios zijn nagels vandaan omdat hij natuurlijk ook in de business zit vind hij het nog al ongeintereseede en afstandelijke manier van werken van onze ober verschrikkelijk. Hij was ook vaag bezig, bij bracht ons bier dat warm was en zei ja het is of dit of iets anders. Wij wat als je het gewoon even in de friezer legt en komt brengen als het hoofdgerecht klaar is...mmmm lange stilte en hij mokt weer weg. Het was hoe dan ook een goede laaste avond want de rit terug is hylarisch.
Ik leid het even in. Het restaurant is namelijk heel dichtbij echt 5-10 min, als het niet donker en een gevaar op de weg was zouden we lopen.
Ik heb al bedacht dat het niet meer dan 20 waard is anders wagen we het er wel op om te lopen. Onverwacht staan er al 3 tuk tuk's klaar, en natuurlijk willen ze veelste veel 1 begint met 100. hahah ik lach!!! ik loop door en zeg ik betaal niet meer dan 20 take it or leave it. 2 proberen dezelfde truk op mij en zeggen ook haa..echt niet maar 1 die zegt ok. 20 = meer dan 0, that the spirit! hij is of dronken of gewoon enorm gestoord want hij verteld allemaal verhaaltjes en we lachen met zijn alle hij omdat we gekke buitenlanders zijn en wij omdat we hem toch bijna niet verstaan. grappemaken stopt zodra hij ons hotel ziet, al moeten we aan de overkant zijn van een drukke straat. Dus wij hahah breng ons maar naar de deur...ok! Daar bespreken we natuurlijk de volgende dag en natuurlijk kan onze nieuwe beste vriend ons daar wel mee helpen. Dus na een beetje pushen gaan we voor echt cheap!!! prijzen naar een gaaf fort morgen en naar het vliegveld. Nu dat we dat geregeld hebben gaan we heerlijk slapen!
De volgende dag na het ontbijt is onze vriend nergens te vinden :( net als we hem willen bellen komt er een tuk tuk langs, die roep naar ons dat sharuk (van gister) hem heeft gestuurd om ons naar de auto te brengen. Ok ook goed want sharuk is ziek...dat bevestigd alleen mijn theorie dat hij misschien wel aangeschoten was of lui. Hoe dan ook laten we zeggen de volgende oom die neemt ons mee naar Amber een stadje buiten Jaipur waar een enorm fort is gebouwd door een van de Sha's die vroeger de regio bestuurde. Onderweg is het al super leuk want we komen kamelen tegen en ook toeristen die met super luxe oldtimers aan het touren waren. Al valt dat allemaal in het niet wanneer er opeens een muur verschijnt die over de heuvels loopt. WOW ik hoef niet naar China voor de grote muur, hij is ook hier. Het is precies zoals ik had gedacht, muren zonder begin of eind die door het landschap zwieren.
Het fort van Amber is ook prachtig, de muren zijn geel er zijn kleine balkonetjes en heel veel kamers. Het is weer een spannende zoek tocht naar alle leuke plekjes en verborgen kamers. Na deze speurtoch en natuurlijk ongemakkelijke fotos met onbekende gaan we verder. We maken nog een korte stop bij het drijvende paleis. Ook echt heel gaaf! het is een oud paleis wat onderwater is komen te staan en nu is het in het midden van een meer.
Terug in het hotel pakt Despina haar koffers en even later gaat zij samen met Lefterios en Dina naar het vliegveld, zij moet iets eerder weg om haar vlucht in Deli te halen. Wij bestellen voor de lol Pizza die ze tot aan de kamer bezorgen, hahah. Lekker is het natuurlijk niet echt maar wel leuk. We slapen een beetje en dan om 4 uur s'ochtends gaan we naar beneden het duurt even voor we de rekening kunnen betalen maar het lukt. Dan staat de volgende oom klaar met een auto om ons naar het vliegveld te brengen, super.
Hij rijd als een maniak over de lege weg, echt alsof we een race tegen de tijd maar we hebben helemaal geen haast. Op het vliegveld gaat het allemaal prima we wachten rustig op de vlucht, di een beetje vertraagd is maar niks geks.
We komen na een korte vlucht aan op Mumbai, daar halen we de koffers op, regelen een pre-paid taxi en vinden dan MAaike en Sam die op ons wachten. Zij hebben zometeen een vlucht dus we drinken even samen een frisje en dan gaan zij richting de check-in en wij naar de taxi.
We hebben de goedkopere taxi gekozen want ja ik hou niet van airco dus dan krijg je een hele andere soort taxi. Het schattigste barrel staat voor ons klaar er pas maar 1 koffer in de achterbak en de ander gaat op het dak. Onze chauffeur spreek eigenlijk geen engels en kan niet lezen. Dus ik lees het adres op en hij lijkt wel te snappen waar we moeten zijn. Dat blijkt helemaal niet waar...hij stop on de haverklap om de weg te vragen maar ik vraag we af wat hij vraagt als hij niet snapt waar we moeten zijn. We zien alle hoeken van Mumbai en rijden door spannende kleine straten.
Eindelijk beginnen Lefterios en ik het te herkennen en met veel overtuiging en handgebaren leid ik ons naar huis. Yes!!! De portier heeft voor ons de sleutel en laat ons binnen. We doen rustig aan eten wat en gaan dan vermoeid liggen. Voor we aankwamen had ik nog plannen...maar nu dat ik thuis ben heb ik echt geen energie meer. We liggen eigenlijk de hele dag op bed kijken een beetje films op het film kanaal. ik kook noodles zonder smaak zodat ik iets kan eten wat ik voel me slecht...dat gevoel is helaas niet meer weg gegaan. Eerst dacht ik dat ik gewoon honger had maar nadat ik s'avonds heerlijk home made food van D's moeder eten. Allemaal lekker en licht gekruid maar het valt niet echt goed en ik wordt er een beetje chagerijnig van dat ik niks meer kan eten. Ik weet niet hoe de 2 mannen het met me uitgehouden hebben ik was echt niet gezellig...de volgende dag krijg ik mezelf nog nergens heen dus we hangen rond thuis. Het is wel leuk thuis met D en zijn familie. We laten wat fotos zien en dan ga ik weer liggen. De volgende ochtend moeten we al om 3 uur op, zwaar!!! Iedereen is ook bezorgt en iritant lief...maar ik wil eten en ik kan niks eten!!!! ik sleep mezelf echt zonder energie naar de taxi, van de taxi naar de balie en zovoort. Ik moet bij de douane zelf op een stoel zitten terwijl we wachten omdat ik niet zolang kan staan. Ik voel me zielig en zwak. Wat een domper op het einde van de reis. Maar ik ben na 2 dagen bleh heel blij om richting huis te vertrekken. Ik eet alleen maar saaie droge dingen om maar iets te eten. En vanaf dat ik stop de Indiaase lucht in te ademen voel ik me steeds beter en beter. Tegen de tijd dat we in Istanbul zijn voel ik me al beter. Ik zet lefterios op zijn vlucht en wacht op de mijne. Tijdens de vlucht krijgen we natuurlijk weer eten en er zit ook aardappelpuree bij en dat is precies waar ik zin in heb. Ik wil gewoon eten!!! dus ik doe het en het is de beste aardappel puree van me leven...ohhh boterig en zacht. Dit is wat ik nodig had...yes :D:D:D Ik kom aan op schiphol en de doune wacht ons al meteen op om nog voor je een stap zet op Nederlandse grond willen ze je paspoort zijn...ok. Ik haal me koffer op en daar is mama :) zij was voorbereid om me te redden. Heel leuk maar ik voel me eigenlijk weer goed.
Dat was het dan India het land waar er geen regels zijn in het verkeer en waar je de Chineese muur kan zien zonder in China te zijn.
Weken later dan eindelijk het hele verhaal van een inmiddels volledig vernieuwde verslaggever - tot de volgende grote reis :)
De vlucht is verder een makkie en aangekomen in Ahmedabad worden we opgehaald door Jamshed!!! Jeeeh zo leuk om hem weer te zien en nu als Bruidegom to be...We worden gebracht naar ons eigen mini vakantie complex, waar we kunnen slapen en ontbijt voor ons wordt gemaakt. Na wat lunch bij hun thuis gaan we ons klaar maken voor het eerste deel van het feest de '"Mendi" dit wordt door Priyal (Bruid) haar kant van de familie georganiseerd en het is vooral zodat alle vrouwen henna op hun handen gezet kunnen krijgen. Ohh daar kijk ik echt heel erg naar uit. Ook super lief, Jamsheds moeder heeft voor ons allemaal een Indiaas shirtje gekocht wat we met deze gelegenheid aan kunnen :) Ik ben echt dol op mijne, hij is paars met goud en heel elegant.
Zoals ik al zei sinds de pasta voel ik me weer slecht dus ik doe rustig aan en eet niet te veel. Ook niet te weinig want soms denk ik dat ik me daarom slecht voel. Het is igg super gezellig om weer bij te kletsen met iedereen, zeker ook van me opleiding maar ook de familie leden die we hebben ontmoet en vrienden die we bijvoorbeeld in Delhi hebben gezien.
Al snel zijn we omgekleed en klaar om te gaan...alleen zijn wij de enigste. Veelste laat is de rest ook klaar en na meer wachten...voor redenen die niet uit te leggen zijn (iedereen zeg namelijk dat zij ook op iets/iemand aan het wachten zijn) Je zou denken dan is iedereeen dus klaar om te vertrekken nee...toch niet.
We komen eindelijk aan bij het restaurant, wat meer een soort openlucht theater lijkt. Na kort Priyal te hebben gezien worden we meteen naar de henna doorgestuurd..want we zijn al laat. Er is echt een mini leger aan henna vrouwtjes en ik hoef ook niet lang te wachten of het kan beginnen. Ze werken met een kleine tube en eigenlijk is henna best wel koud. Ze is echt super snel, toch moet ik na hand 1 even weg lopen want het feest is in volle gang. Ik mis wel de dans die wij (de jonge mensen) hadden moeten doen, maar ik zie alle andere groepen. Het is net een scene uit een Bolywood film, heel gaaf om te zien. Ik ga toch maar weer terug naar de henna en al snel is de binnenkant van hand 1 af en kunnen we verder met hand 2. Het is allebei een heel andere patroon geworden met veel krullen en bloemetjes. Het enige wat rest is de achterkant van mijn hand, ik was al benieuwd hoe ze dat gingen doen maar henna droogt heel snel dus ze kunnen gewoon mijn hand vast pakken. Nu heb ik 2 dames die mijn handen doen, het voelt zo traditioneel en ze zijn ook echt heel snel met hun handkunst. Dan begint het droog process...1 probleem ik heb echt dorst en henna kan niet tegen water. Het enige drinken wat ik vind heeft een natte beker en met zonder handen probeer ik er uit te drinken...nou dat heeft er vast charmant uit gezien.
Er wordt weer gedanst maar nu om een vuurkorf heen, het ziet er bijna uit aan een heksen ritueel maar wow wat hebben ze veel energie bij het dansen echt die handen en voeten vliegen in het rond. Ik krijg alleen al honger van het kijken en kan niet wachten to we eindelijk kunnen eten. Eigenlijk duurt het net te lang en ik moet gewoon iets van brood of wat dan ook eten. Samen met maaike en Jasmijn gaan we op missie, nou het is heel lastig uit te leggen dat ik me niet zo goed voel en gewoon 1 stukje brood zonder iets wil eten...hun eerste reactie ooh kom mee naar deze tafel dan beginnen we een hele maaltijd. Nee nee gewoon 1 broodje maakt niet uit als het maar zonder smaak/ saus is. Hoe kan dat nou ze willen vast iets anders die gekke Westerlingen. Hun 2e poging ons te begrijpen leek er op uit te komen dat we het toilet zochten...nee weer niet juist geraden. Dan na veel hand gebaren komt er iemand met 1 klein broodje...Jeeeh we bedanken iedereen vriendelijk en ik eet op mijn gemak mijn broodje. Best vies maar liever dat dan flauwvallen omdat ik sterf van de honger. We chillen nog even en dan eindelijk wordt het eten geserveerd. Dit is echt een spectakel. We krijgen een blad voor ons wat aan elkaar genaait is en dan verschijnenen er een stuk of 20 man. Ieder met een pot of mandje...dan begint het man 1 schept een beetje van iets op het blad en in record tempo vertellen ze wat het is (niet te verstaan) en krijg je allemaal kleine dingetjes op je bord gelegd van curries to brood to het dessert. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Het ziet er geweldig uit maar ik denk niet dat ik veel kan eten. Ik probeer de dingen die ik ken, maar die zijn best pittig. Zeker op een slechte maag...zo jammer dat ik er niet van kan genieten. Niet veel later gaan we richting huis, het was echt een leuke avond. We hebben zoveel tradities en gebruiken gezien en we hebben nu super gave henna handen. Ohja dat droogt dus en dan moet je het er af wrijven, tot je overblijft met het patroon op je hand. Eerst is het oranje achtig maar de volgende ochtend is het heel donker bruin...wow het is echt heel bizar om tekeningen op je hand te hebben ik denk de hele tijd dat er iets op me hand zit.
Na een nachtje goed te hebben geslapen kan ik er weer een beetje tegen aan. Goed ook want vandaag gaan we met de bus van Ahmedabad naar Mt. Abu. Dat is een schattig berg dropje waar de bruiloft zal plaats vinden. De bus vertrekt standaard 1 uur later dan gepland en al snel heeft iedereen de party sfeer te pakken in de bus...harde muziek en gedans...hahaha ik vind het hilarisch. Ondertussen geeft Maaike me wat tips over Jaipur, onze bestemming na de bruiloft. Ik ben er zo blij mee, ik baal namelijk van mijn reisgids en mis de Lonley Planet. Zo ben ik iig beter voorbereid, en ik ga echt niet meer op reis zonder LP.
Grappig is ook in de bus hoe de vrienden van Jamshed net alcoholisten lijken. Ik leg het uit. Gujurat de provinsie waar we nu zijn is een dry state. Dat betekend volledig alcohol verbod, het wordt niet gedronken of verkocht. Dus als hongerige puppies tellen ze de secondes af to we eindelijk de grens over zijn en in Rajastan bier/drank kunnen kopen....wow ik heb nog nooit zoveel blijdschap gezien bij het drinken van slecht bier. super grappig. Na de hoog nodige bier stops, rijden we de lange slingerende weg naar boven om aan te komen bij het Palanpur Palace hotel...een hotel wat schreeuwt "vergane glorie" toch is het echt heel leuk om te zien en de kamers zijn echt heel groot. We instaleren ons zelf.
Nu is het tijd, ja 1 dag voor de bruiloft om in het dorpje een outfit te scoren voor de 2 Griekse dames. Met flink wat onderhandelen krijgen ze de outfits mee voor mooi prijsje. We vinden nog wat hebbe dingetjes en gaan terug naar het hotel.
Van al dat lopen krijg je wel honger dus gelukkig is het tijd om te eten. Jamshed en Priyal hebben geregeld dat de catering voor de bruiloft ook alvast vandaag een simpele maaltijd bereid. Simple is het hier natuurlijk nooit want ja je heb veel onderdelen nodig voordat het een maaltijd is. Een broodje, een sausje, rijst, 2 curries, gekke balletjes en iets zoets. Voor je het weet staat het afgeladen met eten. Om me maag te sparen voor morgen eet ik rijst met dal (gele ewten). Ik heb ook nog een geniet momentje als ik ondek dat het zoets soort van koek kruimels zijn met kardamon smaak...jeeh dat is lekker!! We kletsen nog een beetje na en gaan richting het hotel om te slapen.
Bruiloft dag!!! 7/3
iedereen is echt super exited want vandaag gaat het gebeuren. Vandaag zeggen zij ja en ziet iedereen er mooi uit. Voor het zover is gaan we eerst nog een trein kaarje regelen. Want na dat een vriend van Drithiman ook heeft gezworen dat de trein veiliger en comfortabeler is dan een bus of taxi, zijn de Grieken ook over de brug...Ik vind het zo spannend, al sinds Thailand wil ik in Azie met de trein en nu gaat het morgen gebeuren. Ze zeiden dat het zo kort van te voren wel lastig zou zijn om kaarjes te krijgen, bla bla...ik snap het gewoon niet. 1 we zijn niet in een grote plek waar iedereen perse op deze trein naar Jaipur wil en we kopen kaarjes die de locale bevolking bijna nooit zal kopen. Namelijk 1e klas airconditioning. Omdat als zij rijk genoeg zouden zijn, dan gingen ze niet meer met de trein. Hoe dan ook na veel geklets en het invullen van een formulier in het Hindi (Dankje wel D) Krijgen we voor 11 Euro pp onze treinkaartjes. Voor die prijs mogen wij morgen 9,5 uur in de trein zitten...heerlijk zoveel waar voor je geld krijgen. Daar kan de NS nog iets van leren ;)
Dit duurde allemaal veelste lang dus eigenlijk moeten we al richting het hotel om ons klaar te maken. Dat zou betekenen dat wij de Dirwala Tempels helemaal niet meer te zien zouden krijgen, de bezienswaardigheid van dit dorp. Gelukkig vind iedereen (Vooral de Indiers) dat het onzin is om op tijd te zijn..Wie doet dat!! Hop op naar die Tempels.
Heel blij dat zij tijd anders beoordelen, niet alleen zouden we veelste vroeg zijn geweest we zouden ook iets heel gaafs hebben gemist. Wow de Dirwala tempels zijn helemaal gemaakt uit marmer. Het is voor het Jain geloof, wat ergens op lijkt maar ik weet niet meer wat.
Wat ik wel weet is dat ze hele gave dingen kunnen houwen uit marmer. Letterlijk elke vierkante centimeter is bedekt met ondenkbaar priegilig werk. Het mooiste zijn de Plafonds, als een soort kroonluchter steken de tafarelen over buddhas, olifanten en aapjes uit. niet een het zelfde als het rechthoek ervoor. Dan zitten er ook nog rondom allemaal buddhas en in het midden op een altaar zit een van de 23 profeeten. De Dirwala Temple is namelijk meer een complex, zodat elke van de 23 profeeten een plekje krijgt. Sommige zijn wilder versierd dan andere maar allemaal prachtig. Het zou India niet zijn als er niet ergens een ilusie in verwerkt zat. Namelijk de 2 vrouwen van de Maharaja wilde ter nagedachtenis aan hun man 1 z'n altaar bouwen. Alleen moest het percies elkaars spiegelbeeld zijn. de 2e vrouw vond dat maar niks en wilde graag iets van zich zelf toevoegen, daarom als je goed kijkt zie je dat haar kant 1 extra olifant heeft, Ohhh dat is gedurft.
Wij pakken onze schoenen weer en gaan richting het hotel. Snel omkleden, want inmiddels zijn we ook bijna Indiaas te laat. Iedereen ziet er super leuk uit in hun Indian wear. De sari zelf omknopen gaat nog niet helemaal soepel, maar de Maaike (klaasgenoot) Jasmijn (Klasgenoot) en Despine (Vriendin van Lefterios) kunnen we iig in bewegen. Ook de mannen hebben een traditionel lang gewaad aan.
Dan gaat het beginnnen, wij als de bruidegom "peeps" dalen samen met de bruidegom de afrit naar het Hotel af. Begeleid door een 3 trommelaars gaan wij namelijk Jamshed omhoog dansen. Dit laat zien dat we blij voor hem zijn en dan we achter het huwelijk staan. Het tromellen barst los en iedereen begint te springen en te dansen..ok sommige mensen iets minder entousiast maar andere over entousiast. Daar durf je bijna niet naast te staan omdat ze je nog wel een konden raken met hun rond vliegende ledenmaten. Het is echt super leuk we dansen en springen tot we helemaal boven zijn. Dan is het even stil, opeens is eer een soort circel gevormed en na wat geduw en trek vertrekt 1 helft met de schoen van de bruidegom...ok. Blijkt het een traditie! De kant van de bruid probeert dan de hoogste prijs te krijgen in de onderhandelingen om de schoen weer bij de bruidegom te krijgen. Een soort goedkope bruidschat...heel grappig om te zien. Blij dat de bruidegom ook de juiste prijs heeft betaald want anders sta je daar met 1 schoen.
Na alle traditie is het tijd voor een high tea. Alle hapjes zien er weer heerlijk uit en vandaag ga ik er gewoon voor. Brood met dipjes, sandwiches en heel veel taartjes. jummy!! Terwijl iedereen zich vol stopt worden de laatste voorbereidingen getroffen. We zoeken een plekje dichterbij op een gaan zitten, zodat we niks missen van de ceremonie. Langzaam gaat de zon onder achter de bergen en als die net weg is komt de Bruidegom met zijn vrienden het pad afgelopen. Hij gaat richting een van twijgen gemaakt prieetje en wacht op zijn bruid. Priyal komt in een prachtig traditionale jurk met haar vriendinen het pad af, begeleid door haar broer die straalt van trots. Dan neemt het koppel plaats op hun stoelen onder het prieeltje.
Het begint met een gedicht dan een geweldig leuk verhaal van haar opa, iets over dat zij een parel is en hij een robijn en het geluk dat 2 strallende mensen elkaars leven mogen complementeren. Dan komt een lompe vriend van Jamshed, ja hij gaf het eerlijk toe..."voorbereiden dat heb ik niet gedaan" Hij zij liever iets wat in hem op kwam, na wat vage verhalen dan toch ook namens hem all het geluk in de wereld gewenst. De volgende waar 2 vriendinen van Priyal, die begonnen al bijna te huilen voor ze hun verhaal konden vertellen. Toch leuk bedoelt, verhaaltjes van vroeger enzo. Grappig is dat iedereen zegt hoe leuk het is om na al die tijd dat het leek als of ze een getrouwd stel waren dan nu ook echt gaan trouwen. Haar broer sluit af met hoe blij hij is dat deze 2 elkaar gevonden hebben. Al snel heeft hij het niet meer en er rollen wat tranen van zijn wang. Dat was ook het moment waarop alle vrouwen het niet konden laten een traantje weg te pinken.
Nu dat andere voor hun hebben gesproken in het woord aan het koppel zelf, ze beloven elkaar veel liefde en steun in goede en slechte tijden. Pryial dacht terug aan de tijd dat ze als klein meisje al een crush had op Jamshed en hij gaat terug naar dat zij nog dagenlijk voor hem een "boem chicke wow wow" gevoel oproept. En ja dat waren zijn exatcte worden net als in die slechte axe reclame. Iig het was heel mooi en romantisch.Ze doen een bloemenkrans bij elkaar om de nek en volgt er een kus.
Iedereen mobiliseert zich om als eerste het bruidspaar te feliciteren. Heel leuk we zijn al snel aan de beurt en gaan als gezellige groep op de foto.
Optimistich zegt Priyal tot over 10 min, wij denken tijd om om te kleden. Met zo veel gasten zijn ze nooit zo klaar. Terug naar het ander hotel om te wisselen van traditioneel naar cocktail. Jeeh ik hou van me jurk.
Als we terug zijn is het tijd voor drankjes aan de bar en hapjes. We kletsen met wat oude bekende vanuit Den Haag en India, heel gezellig. De bar is verder niet echt hygienisch dus ik kies me eigen glas en schenk zelf in...nadat in me eerste glas een hard stukje zat hoefde ik niks meer van de barman. We zien het bruidspaar ook af en toe.
Dan barst het spectacel los, 2 jongens springen op de bar stekken 2 flessen aan en gaan jongleren. Iedereen gaat snel een paar stappen achteruit, want ze lijken niet zo profeccioneel. Terwijl er branden de flessen rondvliegen begint 1 met vuur spuwen. Een probleem zo ver stonden de gasten niet, daarmee bedoel ik Jasmijn en mezelf, dus wij krijgen wat benzine die niet verbrand is over ons en onze drankjes heen....die drankjes kunnen meteen weg en wij gaan ons ook opfrissen want we willen niet opeens in de fik vliegen door iemand die een sigaret op steekt. Genoeg avontuur, ik ga wat eten. Dan bedoel ik rijst. jeeh.
We roepen ze bij ons voor het kado, Maaike heeft de leukste hollandse dingetjes gekocht waar we allemaal geld in kunnen stoppen en er is een beschilderde olifant met onze namen er op. Ze vinden het te veel maar nemen het toch aan als we hun het beste wensen.
Dan is het tijd voor de dansvoer JEeehhh. Heel leuk met Jamshed en ons eigen groep je lekker dansen. Maar pas na wat yoghurt met ananas voel ik me echt de oude en kan ik eindelijk helemaal mee doen.....Een geweldig einde van een prachtige bruiloft. Rond 12 uur stopte de muziek en nu pas gaan alle andere mensen eten om tot die tijd maximale feest tijd te hebben gehad :) We klettsen nog een beetje met iedereen en vooral het bruidspaar. Dan gaan we lekker naar huis, voor een after-after party heb ik echt geen energy meer.
8/3
De volgende dag pak ik mijn koffer en ga met de Grieken naar buiten waar we opgehaald moeten worden om naar het treinstation (Abu Road) gebracht te worden...maar hoe later de chauffeur is deste zenuachtige we worden, het is best een lang eind naar beneden en we mogen de trein echt niet missen. Gelukkig is daar de chauffeur en die scheurt zo snel als hij kan de berg af. Het gekste wat we onderweg zien is een man die een oude man in een rolstoel aan het duwen was de berg af. Alleen tussen al de autos kunnen ze nooit makkelijk beneden zijn gekomen.
Net optijd komen we aan, ik koop wat noodrandsoon en we beginnnen met zoeken naar onze plek op het perron. Dat komt namelijk overeen met de trein. Ik was blij dat de trein ligt vertraagt was want het perron was Enorm lang en wij moesten bijna aan het einde zijn. Dan begint de trein binnen te rijden, de eerste coupeens zijn de typiscj overvolle coupeens. De trein gaat maar door en door en door. Wow is er wel een einde. Ja na lang wachten is daar onze deur. We gooien de koffers er in want iedereen lijkt gehaast. Al vertrekken we achteraf nog lang niet. onze plekjes maken we perfect door de 2x2 bedden tegenover elkaar te nemen waardoor we eigenlijk ons eigen plekje hebben. Er zijn bijna geen mensen in ons deel, pfff. gelukkig worden we niet geplet door andere. De trein man komt ons een papieren zak brengen met daarin schoon bedden goed :D YES dan kunnen we rustig liggen zonder dat we iets schoon hoeven te maken. Heerlijk we richten ons stukje in en vallen bijna allemaal in slaap. Ik geloof dat iedereen een slaap en goed eten te kort heeft. Ik heb echt zo genoten van bijna 10 uur slaap, heerlijke slaap, en fotos maken uit het raam. De trein was nog zoveel cooler dan ik had verwacht.
In Jaipur staan er meteen mensen klaar, die ons voor veelste veel geld. 2 euro naar het hotel brengen op 10 min afstand. Maar ik heb geen zin in onderhandelen en kan wel lachten om zijn speech hoe voor hem iedereen het zelfde is en dit een geweldige prijs is bla bla bla...What ever als ik maar naar het hotel kan. Eigenlijk heel leuk vandaag is Dina jarig!!! Lefterios en ik gaan naar het restaurant op het dak om te kijken of we een verassings taart toetje kunnen regelen. Het heeft wat uitleg nodig gehad maar toen snapte hij dat we een taartje wilde en niet wilde roken. Ze gaan er zelfs Dinas naam enzo op zetten.
We rusten even wat voor het eten en gaan dan samen omhoog. We gaan zitten krijgen hapjes van het huis. Super lief. Dan komt een sukken vragen wanneer we de taart willen...nou nu dat je de verassing heb verpest aan het einde graag. De ober nog van ohhh sorry sorry. We eten heerlijk Indiaas, ik doe het gewoon. Allemaal dingen uit de Tandoor oven en Biriyani rijst. Dan is het tijd voor de taart en de man bij wie we het hebben geregeld probeert echt met alle macht de kaarsjes aan te krijgen maar de wind blaast alles weeer uit. Hilarisch en een beetje triest tegelijk.
Wij denken nou dan gaan we het wel in de bar opeten waar het niet waait, is de bar al dicht. Sad! Gelukkig komt onze nieuwe vriend on te hulp en opent de bar voor ons en we kunnen zelf nog een drankje krijgen. Geweldig, behalve dat we enorme glazen rode wijn krijgen terwijl we wit hebben besteld..oeps. Blijkt dat er ook geen wit is, dus dan maar bier. En Dina krijgt 1 van de glazen rood erbij omdat ze jarig is. Super lief denk je maar wat een gore wijn!! Zo sterk. Wij genieten nog even na en dan voor we vertrekken zet 1 van de bar jongens nog even een Swing nummer op speciaal zodat Dina nog even lekker los kan gaan voor het einde van haar verjaardag. Ik denk een avond om nooit meer te vergeten.
We slapen allemaal goed en na het ontbijt gaan we Jaipur in. We krijgen een tuk tuk zo ver om met de meter aan te rijden en dan kost het echt maar 50 Ruppies ( 70 cent) om 20 min met z'n vieren naar het centrum te rijden. Daar bezoeken we het Wind Paleis, een prachtig gebouw met een minder mooi verleden. 1 van de koningen had het gebouwd zodat zijn vrouwen van achter deze muren met gaten een glimps van de buitenwereld konden opvangen....want ja ze mochten echt niet naar buiten. De paleizen hier zijn bijna gebouwd als doolhoven, je weet nooit echt waar je bent of waar je heen moet. En dat is jammer als je een beetje een stalker heb. We liepen richting 1 van de torens als een hele groep studenten (jongens) met ons 4 op de foto wil. Dus wij op de groeps foto, ook 1tje met mij camera voor de leuk. Super. Dan wil 1 van hun echt heel graag met Despina op de foto, ik bedoel bijna smeekend. Zij vind het maar ongemakkelijk en met wat hulp van Lefteris gaat het feest voor die jongen niet door. Al heeft hij ons op bijna elke hoek opnieuw gevraagd of het dan toch mocht....
Je hebt vanaf het hoogste punt ook een goed uitzicht over de Sterrenkijker en nog een ander paleis. ook zie je een beetje van de bekende binnen stad, zogenaamd the Pink city. Nou we zien zeker een gezellig kleurtjes maar roze is niet het woord wat ik zou kiezen. Oranje jaa dat klinkt beter. Traditioneel is roze een verwelkomende kleur, in dit geval ook gebruikt om de stad een gastvrije uitstralling te geven voor een koning die op bezoek kwam.
In Jaipur kunnen we ook eindelijk een beetje shoppen, er zijn zoveel winkeltjes. Vaak saai en vol met metale spullen voor in huis of de keuken. Toch als je goed kijkt zitten er gave dingen tussen. Zo vind ik een mevrouwtje dat potten en beeldjes verkoopt, die ze zelf schildert. Het aller beste is als je de prijs vraagt en je weg loopt met 3 items voor 2 Euro. Jeehh, dan ga ik ook niet meer onderhandelen. Ok heel leuk is als je dan iets koopt hoe ze iets erbij proberen te verkopen. Dus ik zie schoenen die ik wil dus mega ongeintereseerd in die die ik wil pas ik een paar andere. Dan onderhandel ik stevig voor het paar dat ik wil. Eindelijk heb ik een goede prijs, zegt ie ja maar voor maar 200 meer kan je 2 paar mee nemen. Ik zou het doen...2 paar voor bijna niks. Ik zeg nee ik hoef echt alleen dit paar...ok ok je vraagt wel een schep bod maar wat als je voor maar 100 meer 2 paar kon hebben...Nee 1 is goed. ik vind ook alleen maar deze leuk. toch een beetje verslagen rekend hij 1 paar af jeeh schoenen!!! En zo gaat het maar door, het ergste zijn ze met Pashmina sjaals..omg alsof Touristen voor ons met 20 sjaals terug naar huis gingen. Overal waar je loopt is het pashmina - Sjaal pashmina!
Dankzij Maaikes tips en de Lonley Planet lunchen we super leuk bij LMB, een indiaas/europees restaurant. Het eten was goed, echt heerlijke kokos rolletjes. Maar WOW wat was het lelijk ingericht!!! Een soort Art Deco mengelmoes. Na de lunch lopen we nog wat rond door het centrum terwijl we ons leven wagen omdat we meestal tussen het verkeer moeten lopen.
Dan vinden we een te schattig oud koffie huisje Met mannetje die verkleed zijn als traditionele turkse koffie mannetjes :) De ijskoffie was ook super lekker. Na de koffie gaan we even naar het hotel voor een break...maar eerst een Tuk Tuk onderhandelen. Echt Hilarisch hoe sommige je afzetten waar je bij staat. En eigenlijk heel makkelijk kan je gewoon shoppen voor de beste prijs want er zijn genoeg tuk tuk's...de prijzen lopen uit een van 200 tot 60. Je raad al bij welke man wij instappen.
Lekker chillen in het hotel en dan op naar de Peacockbar voor het dinner. Dat is een rooftop bar/restaurant. Super leuk plekje, we eten we prima. Alleen die bediening haalt echt het bloed onder Lefterios zijn nagels vandaan omdat hij natuurlijk ook in de business zit vind hij het nog al ongeintereseede en afstandelijke manier van werken van onze ober verschrikkelijk. Hij was ook vaag bezig, bij bracht ons bier dat warm was en zei ja het is of dit of iets anders. Wij wat als je het gewoon even in de friezer legt en komt brengen als het hoofdgerecht klaar is...mmmm lange stilte en hij mokt weer weg. Het was hoe dan ook een goede laaste avond want de rit terug is hylarisch.
Ik leid het even in. Het restaurant is namelijk heel dichtbij echt 5-10 min, als het niet donker en een gevaar op de weg was zouden we lopen.
Ik heb al bedacht dat het niet meer dan 20 waard is anders wagen we het er wel op om te lopen. Onverwacht staan er al 3 tuk tuk's klaar, en natuurlijk willen ze veelste veel 1 begint met 100. hahah ik lach!!! ik loop door en zeg ik betaal niet meer dan 20 take it or leave it. 2 proberen dezelfde truk op mij en zeggen ook haa..echt niet maar 1 die zegt ok. 20 = meer dan 0, that the spirit! hij is of dronken of gewoon enorm gestoord want hij verteld allemaal verhaaltjes en we lachen met zijn alle hij omdat we gekke buitenlanders zijn en wij omdat we hem toch bijna niet verstaan. grappemaken stopt zodra hij ons hotel ziet, al moeten we aan de overkant zijn van een drukke straat. Dus wij hahah breng ons maar naar de deur...ok! Daar bespreken we natuurlijk de volgende dag en natuurlijk kan onze nieuwe beste vriend ons daar wel mee helpen. Dus na een beetje pushen gaan we voor echt cheap!!! prijzen naar een gaaf fort morgen en naar het vliegveld. Nu dat we dat geregeld hebben gaan we heerlijk slapen!
De volgende dag na het ontbijt is onze vriend nergens te vinden :( net als we hem willen bellen komt er een tuk tuk langs, die roep naar ons dat sharuk (van gister) hem heeft gestuurd om ons naar de auto te brengen. Ok ook goed want sharuk is ziek...dat bevestigd alleen mijn theorie dat hij misschien wel aangeschoten was of lui. Hoe dan ook laten we zeggen de volgende oom die neemt ons mee naar Amber een stadje buiten Jaipur waar een enorm fort is gebouwd door een van de Sha's die vroeger de regio bestuurde. Onderweg is het al super leuk want we komen kamelen tegen en ook toeristen die met super luxe oldtimers aan het touren waren. Al valt dat allemaal in het niet wanneer er opeens een muur verschijnt die over de heuvels loopt. WOW ik hoef niet naar China voor de grote muur, hij is ook hier. Het is precies zoals ik had gedacht, muren zonder begin of eind die door het landschap zwieren.
Het fort van Amber is ook prachtig, de muren zijn geel er zijn kleine balkonetjes en heel veel kamers. Het is weer een spannende zoek tocht naar alle leuke plekjes en verborgen kamers. Na deze speurtoch en natuurlijk ongemakkelijke fotos met onbekende gaan we verder. We maken nog een korte stop bij het drijvende paleis. Ook echt heel gaaf! het is een oud paleis wat onderwater is komen te staan en nu is het in het midden van een meer.
Terug in het hotel pakt Despina haar koffers en even later gaat zij samen met Lefterios en Dina naar het vliegveld, zij moet iets eerder weg om haar vlucht in Deli te halen. Wij bestellen voor de lol Pizza die ze tot aan de kamer bezorgen, hahah. Lekker is het natuurlijk niet echt maar wel leuk. We slapen een beetje en dan om 4 uur s'ochtends gaan we naar beneden het duurt even voor we de rekening kunnen betalen maar het lukt. Dan staat de volgende oom klaar met een auto om ons naar het vliegveld te brengen, super.
Hij rijd als een maniak over de lege weg, echt alsof we een race tegen de tijd maar we hebben helemaal geen haast. Op het vliegveld gaat het allemaal prima we wachten rustig op de vlucht, di een beetje vertraagd is maar niks geks.
We komen na een korte vlucht aan op Mumbai, daar halen we de koffers op, regelen een pre-paid taxi en vinden dan MAaike en Sam die op ons wachten. Zij hebben zometeen een vlucht dus we drinken even samen een frisje en dan gaan zij richting de check-in en wij naar de taxi.
We hebben de goedkopere taxi gekozen want ja ik hou niet van airco dus dan krijg je een hele andere soort taxi. Het schattigste barrel staat voor ons klaar er pas maar 1 koffer in de achterbak en de ander gaat op het dak. Onze chauffeur spreek eigenlijk geen engels en kan niet lezen. Dus ik lees het adres op en hij lijkt wel te snappen waar we moeten zijn. Dat blijkt helemaal niet waar...hij stop on de haverklap om de weg te vragen maar ik vraag we af wat hij vraagt als hij niet snapt waar we moeten zijn. We zien alle hoeken van Mumbai en rijden door spannende kleine straten.
Eindelijk beginnen Lefterios en ik het te herkennen en met veel overtuiging en handgebaren leid ik ons naar huis. Yes!!! De portier heeft voor ons de sleutel en laat ons binnen. We doen rustig aan eten wat en gaan dan vermoeid liggen. Voor we aankwamen had ik nog plannen...maar nu dat ik thuis ben heb ik echt geen energie meer. We liggen eigenlijk de hele dag op bed kijken een beetje films op het film kanaal. ik kook noodles zonder smaak zodat ik iets kan eten wat ik voel me slecht...dat gevoel is helaas niet meer weg gegaan. Eerst dacht ik dat ik gewoon honger had maar nadat ik s'avonds heerlijk home made food van D's moeder eten. Allemaal lekker en licht gekruid maar het valt niet echt goed en ik wordt er een beetje chagerijnig van dat ik niks meer kan eten. Ik weet niet hoe de 2 mannen het met me uitgehouden hebben ik was echt niet gezellig...de volgende dag krijg ik mezelf nog nergens heen dus we hangen rond thuis. Het is wel leuk thuis met D en zijn familie. We laten wat fotos zien en dan ga ik weer liggen. De volgende ochtend moeten we al om 3 uur op, zwaar!!! Iedereen is ook bezorgt en iritant lief...maar ik wil eten en ik kan niks eten!!!! ik sleep mezelf echt zonder energie naar de taxi, van de taxi naar de balie en zovoort. Ik moet bij de douane zelf op een stoel zitten terwijl we wachten omdat ik niet zolang kan staan. Ik voel me zielig en zwak. Wat een domper op het einde van de reis. Maar ik ben na 2 dagen bleh heel blij om richting huis te vertrekken. Ik eet alleen maar saaie droge dingen om maar iets te eten. En vanaf dat ik stop de Indiaase lucht in te ademen voel ik me steeds beter en beter. Tegen de tijd dat we in Istanbul zijn voel ik me al beter. Ik zet lefterios op zijn vlucht en wacht op de mijne. Tijdens de vlucht krijgen we natuurlijk weer eten en er zit ook aardappelpuree bij en dat is precies waar ik zin in heb. Ik wil gewoon eten!!! dus ik doe het en het is de beste aardappel puree van me leven...ohhh boterig en zacht. Dit is wat ik nodig had...yes :D:D:D Ik kom aan op schiphol en de doune wacht ons al meteen op om nog voor je een stap zet op Nederlandse grond willen ze je paspoort zijn...ok. Ik haal me koffer op en daar is mama :) zij was voorbereid om me te redden. Heel leuk maar ik voel me eigenlijk weer goed.
Dat was het dan India het land waar er geen regels zijn in het verkeer en waar je de Chineese muur kan zien zonder in China te zijn.
Weken later dan eindelijk het hele verhaal van een inmiddels volledig vernieuwde verslaggever - tot de volgende grote reis :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
