Manilla no smoking

Op 16 november vertrekken papa en ik naar Manilla. Mamie brengt ons naar schiphol. Ik kijk de hele weg films en we passen ons aan de lokale gebruiken aan en nemen rijst als ontbijt. We hebben een transfer in Guangzhou en krijgen een stempel op onze boardingpas. We moeten even zoeken naar een rookruimte voor pap en we hadden bijna opgegeven omdat het heel heel ver zou zijn maar natuurlijk was het maar 8 min lopen. We hebben zelfs tijd voor een snack. Opvallend is dat mensen heel veel handbagage bij zich hebben gewoon hele hutkoffers en dan nog 3 tassen :/ Na een korte vlucht komen we aan en in Manilla staat er een soort popband luid te zingen. We halen geld en nemen een taxi

 Blijkbaar hebben we geluk met het verkeer en na 45 min komen we aan bij La Casita Mercedes. Heel lief koloniaal huis we worden ontvangen met heerlijk koele ice tea. En dat is nodig wat het is meer dan 30 graden en erg vochtig. De kamer is nog niet klaar dus wij gaan naar buiten de buurt verkennen. Poblacion was de rosse buurt maar is nu hipper gemaakt. Je hebt vooral veel Koreanse winkels en restaurantjes. Gelukkig hebben we pas 24h niet geslapen dus gaan we ergens zitten met een biertje omdat het hier al middag is. We gaan terug en ze laat ons de kamer zien, heel mooi. Dan wil ik de app Grab gebruiken om een taxi te regelen. Dat is volgens de receptie het beste. Nou de chauffeur die ik kies cancelt ons en we besluiten een taxi op straat aan te houden. Perfect, op de meter naar de oude stad Intramuros. Hij zet ons na wat aandringen neer, volgens mij wilde hij ons een hele tour geven maar ik loop liever. We zien 2 mooie kerken waar zich bruiloften afspeelde. Iedereen heeft zijn mooiste jurk aan en er worden 1000 foto's gemaakt. We dwalen veder door dit deel van de stad en zien meer oude gebouwen en kerstversiering. Blijkbaar beginnen de voorbereidingen al vanaf september.....ahh dat verkaart waarom onze taxi chauffeur vroeg of we hier voor kerst zijn gekomen.

We wandelen ook de muur op en hebben een leuk uitzicht over de stad. Dan is het tijd om te eten. We kiezen een restaurant met een hoog dakteras, 9Spoons. De stad is mooi verlicht en heeft heel veel wolkenkrabbers afgewisseld met lage oude gebouwen. We eten lekker maar dan zijn we echt kapot na 30+ uur wakker. We zoeken weer een taxi maar dat lukt niet echt. Het verkeer raast ons voorbij en we worden niet echt gezien. Dan hebben we er eindelijk 1 wil hij een vaste prijs. Het dubbele van de heen weg. Dacht het niet vriend. Wij stappen weer uit. En pakken een lokale tuk-tuk altijd een leuk avontuur. Papa's rug was iets minder blij maar iig zijn we weer thuis. We gaan slapen en worden nog vaak wakker door het tijd verschil. De volgende dag ontdekken we de buurt Makati. Een parkje en een mall zijn de highlights naast een lekkere ijskoffie bij Mom and Tina's bakery cafe. We gaan terug pakken onze spullen en vragen de receptie om een taxi te bellen. Blijkbaar na wat wachten kan dat alleen met de Grab app waardoor wanneer ik zeg dat we hem over 15 min nodig hebben niemand iets doet. Tot we na wat wachten vragen wanneer de taxi nou eindelijk komt en iedereen verbaast is en er snel een taxi wordt gezocht. Gelukkig komt die binnen 15 min en kunnen we naar het vliegveld voor onze binnenlandse vlucht naar Cebu. Uiteindelijk zijn we een beetje te vroeg omdat het een mini terminal is. Met een berg stoelen en eetkraampjes. 

Na een uur komen we aan in Cebu en nemen een taxi naar Magabella Guesthouse. Dat blijkt in een soort ommuurde getto te zitten....top. de receptie is vriendelijk en de kamer schoon maar basic. Nou dan moeten we naar buiten..gelukkig vormt het al snel van getto naar volksbuurt. Eigenlijk wel gezellig. We gaan naar de Mall om iets te eten en eindigen bij Phat Pho. Lekkere Pho gegeten en de grootste mango salade ooit. Er kwam gewoon geen eind aan!

We lopen naar huis en gaan slapen. De volgende dag krijgen we een halfbakken ontbijt en gaan we opweg naar de pier. Daar aangekomen spingt een meneer uit een ticketboot ons te hulp ok. Hij vraagt onze paspoorten om een kaartje naar Tagbilaran te kopen. Inplaats van terug te gaan naar zijn hokje verdwijnt hij met ons geld en paspoorten....mmm niet echt de bedoeling. Maar goed ik heb een stoeltje in de schduw gekregen en zijn vrouw en kind heeft hij bij ons gelaten. Naar wat voelt als eindeloos wachten komt hij eindelijk terug. We lopen naar de check in. Waar we er achterkomen dat hij ons een goedkoper kaartje heeft gegeven dan waar we voor betaald hebben. Ik storm weer naar buiten om even in gesprek te gaan....ohh ja dat klopt het waren toch de duurdere kaartjes die al uitverkocht waren dus dachten we dit is ook goed. Nou nee vriend. Of het juiste kaartje of mijn geld. Hij wil dat ik wacht terwijl hij het regelt nou deze keer volg ik hem gewoon tot ik naar de politie sta en die zich er ook bijna mee bemoeien. Opeens heb ik heel snel mijn geld terug min een soort servicefee. Al willen ze ook een tip. Voor wat je probeerde me half op te lichten^^

Ik ga snel terug en we kunnen meteen door de boot op en zijn onderweg. 

Aangekomen in Tagbilaran op het eiland Bohol pakken we weer een taxi. Die brengt ons naar Walkerz tavellers inn. Weer een beetje op een vage plek want de chauffeur vind het allemaal maar moeilijk. Het lijkt ook ver van de bewoonde wereld over allemaal zandwegen....na lang zoeken hebben we het gevonden, hoera. We worden ontvangen door een lieve mevrouw en krijgen onze kamer in een groot buitengebouw. De taxi wacht om ons mee de stad terug in te nemen en daar gaan we luchen bij Trudy's. Het ziet er super gezellig uit aan het strand. We nemen wat rijst en curry. 

Na de lunch is het eindelijk tijd om het aller belangrijkste te regelen mijn duiklessen :D daar voor lopen we een flink stuk omdat ik heb gelezen dat er ergens een zwembad van 3 meter diep is. Een flinke wandeling en pauze bij een pompstation later blijkt het al dicht....dus we pakken een tuk-tuk terug en regelen het bij Bohol Divers Club. Ik kan op de 21st beginnen. Later is het tijd om te eten en gaan we op de hoofdstraat de andere kant op we eindigen bij D'backpakers hostel. Daar staat een vrouw allemaal verse vis enzo te bbq'en. En ze hebben een leuk terras. Lekker gegeten en weer een biertje erbij. Pff tijd om te slapen. We worden nog steeds elke 2 uur wakker.... 

20 november we worden wakker en de mevrouw van de accommodatie vraagt of we ontbijt willen. Jaa waarom niet. Ze gaat druk aan de slag en 40 min later heeft ze rijst, worstjes, bittermeloen en ei. Gezellig eten we het met haar en een andere werknemer op. Tijd om het eiland verkennen op de scooter. Pap rijd en ik navigeer. Bij het optrekken schieten we steeds weg tot pap de schooter een beetje meer onder controle heeft. 1e stop Tasier Sactuary. Hier wonen 5 super kleine schattige yoda achtige zoogdieren. De kleinste ter wereld met de grootste ogen. De film ET schijnt zich er ook door te hebben laten inspireren. Ze slapen vooral maar 1 opent toch zijn oogjes voor de foto. Lief! Dan scooteren we door naar de lunch. Ik hoop op sushi blijkt de plek die ik had opgeslagen al dicht....nee en dat om 13 uur. Hoezo!!!! Dan maar lokaal eten. Bij hele lieve mensen en goed eten dus echt klagen kunnen we niet. Dan door naar de Chocolate hills. We cruisen als easy rider door de rijstvelden, dorpjes en bossen. Daar aangekomen is het bewolkt. Maar het verschijnsel van een 30 tal poekige heuvels die een beetje een bruine kleur hebben ten opzichte van de omgeving zijn wel heel mooi! Dan breekt toch de zon nog even door tussen de regen druppels en zijn de choco kleurige heuvels nog mooier. We beginnen aan de terug reis een beetje laat want het word al snel donker...en we moeten nog 1,5 uur op een onverlichte weg rijden....naja met wat spannende afslagen en off road stukjes brengt pap ons weer veilig thuis. Stijf als een hark van 2 uur zitten val ik bijna van de scooter. Echt geen beweging meer in mijn benen...we relaxen en gaan richting het stadje om te eten. Terwijl we zoeken naar een leuk plekjes blijkt alles al langzaam aan het sluiten te zijn....blijkt dat iedereen hier vroeg eet en dat alles om 22 uur sluit.. ok. Dus eindigen we hangry en onredelijk bij het Trudy's. Waar we gewoon goed eten. 

Volgende dag brengt pap mij als een echte lokal met de scooter naar de duikschool en spreken we af om 11 uur. het is toch spannend dus ik begin met een kennismaking met duiken in het zwembad. Om iets voor 11 gaat dat eigenlijk heel goed en besluit ik door te gaan voor mijn officiële open water certificering. Dat betekent dat we meteen het open water in gaan. Pap ben ik even kwijt maar ik vertel de receptie dat als hij me zoekt ik er na 13 uur weer ben. Hij haalt me op voor de lunch en we nemen Chen mijn instructrice en haar man Troy mee naar the Buzz cafe. Heerlijke vistaco en honing ijs als toetje. 

Ook ging het duiken heel goed en de oefeningen uit het zwembad moet je dan in de praktijk brengen. Na alle praktijk is het tijd voor theorie 3 filmpjes en 2 uur later kan ik buiten bij iedereen aan het bier...pap is er weer en we gaan eten bij Isis een thais restaurant. De bediening is goed en snel en het eten prima...dat wordt geen 2e bezoek. Thuis slapen en op tijd op. Duiken is een ochtend sport 8:30 liggen we weer in het zwembad. Chen is echt heel goed. Ze kan alles heel duidelijk uitleggen en geeft mij een veilig gevoel. Aller eerst leren duiken is best hard werken je leert ongeveer 50 nieuwe skills inclusief gebarentaal voor onderwater, ademen van je buddies 2e luchtbron, opstijgen op 1 laatste adem, je buddie reddingzwemmen naar de andere kant en al je gear aan en uit doen in het water. Het is super leuk. De moeilijkste skill is de baas worden van je drijfvermogen. Onderwater schiet je bijna met 1 adem omhoog en omlaag....niet zo handig als je rond korraal zwemt. 

We stoppen voor de lunch en ik ga zelf op pad en eet wat bapoa broodjes. Terug bij de duikschool maken we ons weer klaar voor de zee. Daar doen we eerst wat onderwater skills en dan mag ik het koraal bewonderden. Wow de beste manier om het te delen is het omschrijven als of je door de film nemo heen zwemt. Iedereen is er en meer <3. 

Tijd voor meer theorie en bier. Dan gaan we eten met Chen en Troy boven de duikschool. Een heel goed Chinees restaurant (Dapangxie Seafood). We hebben gestoomde lapu-lapu (vis), schezuan hotspot en vlees met komijn. Ohh alles is zo jummy!!! 

De volgende ochtend is de laatste les dag 2x openwater en dan een toets. We maken ons weer klaar en gaan met de boot naar de duikplek. We hebben vandaag Jim op onze boot die al 2 dagen op rij wilde walvishaaien heeft gezien. Aan iedereens enthousiasme een van de coolste dingen om hier te zien. Chen zegt voor de grap dat wij wat van zijn geluk steelen. Chen en ik doen onze oefeningen en zwemen langs een muur van koraal als opeens iedereen helemaal los gaat onder ons zwemt ie een echte walvishaai ^^ het is een snelle schaduw die voor we bij hem in de buurt komen al weg is. We komen boven en iedereen is door het dolle. Ik ook want de meeste mensen duiken wel 100x voor dat ze zoiets zien en ik al bij mijn 3e keer. Heel dankbaar :D. Chen zegt nou de 4e duik kan dan eigenlijk niet beter worden maar ik geniet er toch van omdat het zo mooi is onderwater en ik hierna bijna mijn certificaat heb behaald! 

Eerst lunch op de hoofdstraat bij een soort foodcourt. Eindelijk de sushi waar ik al 4 dagen op wacht. Niet de beste maar ik had er z'n zin in. Dan terug voor het examen. We kijken het samen na en dan......woehehehehhehe ik ben geslaagd en een echte duiker! Daar moet op geproost worden. 

We maken nog een tussenstop bij Birdwatchers een Aussie bar om met Chen en haar man nog wat bier te drinken. Later sluit een Duitse jongen ook aan bij onze groep en later ook zijn vrienden en dan leid ik iedereen naar een leuk Italiaans restaurant Guiseppe en eten we goede pizza terwijl we allemaal genieten van onze nieuwe certificering. 

Tijd om te relaxen en slapen. 24 november we worden wakker. Pap gaat zich bemoeien met het ontbijt en kook samen met de eigenaar een heel maal voor ons. Dit gaat op Pilippijns tempo. Het duurt namelijk 3 uur ik pak ondertussen in en om 11 staat er een taxi klaar om ons naar de haven te brengen. Vandaag gaan we naar een nieuw eiland Negros. Het boot systeem is hier heel efficiënt en makkelijk. 

Dat was ons avontuur voor de eerste week. Eens kijken wat week 2 ons brengt. 

X

Tamar