Schoenen uit

Schoenen uit, en let go Japan!

Tijd om te gaan Irene en ik hebben al jaren geleden besloten om samen naar Japan te gaan, eindelijk is het zo ver,

Niek brengt ons naar Schiphol waar er veel verwarring is over onze vlucht, uiteindelijk checken we in tot Osaka en gaan we daar wel weer met onze bagage in de weer om ons in te checken voor de vlucht naar Tokio. De vlucht is verder prima, we maken wel meteen kennis met de Japanse cultuur. Onze buurman (Japans) probeert namelijk extra rekening met ons te houden. Hij staat om de zoveel tijd op als hij denk dat we er langs willen en dan blijft hij ook rondjes lopen of strek oefeningen doen tot dan ik en Irene weer terug op ons plek zitten.

Aangekomen in Osaka wordt het ons langzaam maar zeker duidelijk dat dit een moeilijke overstap wordt. Wat is namelijk het geval? We vliegen vanaf een ander vliegveld aan de andere kant van de stad. OK! met nog 2 uur te gaan konden we dat nooit halen. De bus vertrok pas over 20 min en zou er dan 70 min over gaan doen...dan maar naar de ANA info balie voor hulp. Gelukkig is zij super vriendelijk en kan ze ons omboeken naar een vlucht die over 30 min vertrekt vanaf dit vliegveld. Wow dat is nog eens handig :)

We gaan even bijkomen maar dan blijkt 1 dat mijn jasje van mijn tas is gevallen, kwijt en 2 dat we ipv ice tea een soort rare tarwe drank hebben gekocht...jak. De volgende vlucht gaat ook goed en aangekomen op Tokio Haneda airport wisselen we ons treinticket in (JR pass) en gaan op pad met de metro. 3x overstappen maar dan is het hostel zo gevonden. Het welkom is leuk maar ze vinden ons wel te vroeg. Check-in is om 15:00 uur, blijkbaar betekend dat in Japan kom niet voor 3 uur!

Ook moet je overal je schoenen uit. Dus met backpack op en alles probeer je dan je schoenen uit te krijgen... top. We zijn best moe en doen even een dutje. Dan leren we weer iets Japans, het hypermoderne toilet. Bril verwarming en een heel toetsenpaneel om door te kunnen trekken, naar de wc gaan was nog nooit zo spannend.

S'avonds eten we in de buurt. Kobe hamburgers op een soort grillplaat met groente en rijst. Eigenlijk best wel heel lekker. Terug in het hostel vallen we zo weer in slaap. Helaas worden we rond half 4 wakker en na echt geprobeerd te hebben weer in slaap te vallen staan we om half 7 op. We halen ontbijt bij de 7/11 om de hoek, we beginnen maar gewoon westers met een sandwich. Dan pakken we onze spullen en storten ons in “metro rush hour” om de trein naar Otaki te halen en stipt op de seconde rijd de trein weg. Maar niet voordat eerst de schoonmaakcrew de trein zeggend door er super vaak naar te buigen. In Otaki kopen we een vervolg kaartje, dit gaat makkelijk je lacht, knikt en wijst gewoon veel en dan is het goed. Na 1 halte die bij een soort Six Flags stopt, heel raar om zo precies voor de ingang een halte te maken. Dan zijn we bij onze bestemming Kawaguchiko. We hebben alleen nog een plek om te slapen nodig, maar dat is makkelijk geregeld met de hulp van het toeristenbureau. Hostel k'house mt Fuji is echt mooi opgezet met een grote keuken. We krijgen meteen slippers aan en na een tijdje krijgen we onze bedden toegewezen.

Zo tijd voor lunch. We lopen naar de supermarkt en halen Sushi en gele watermeloen, super lekker. Ohja onderweg kom je bijna alleen maar vierkante auto's tegen. Geen idee waarom dat in Japan populair is, het is iig heel grappig om te zien omdat het namelijk bijna nep lijkt. Dan is het tijd voor iets actief, we lopen langs het grote meer en zien lava gesteente. Na lang zoeken vinden we een klein pad wat leid naar een tempel die na een heel stuk klimmen leid naar een uitkijkpunt van Mt. Fuji. Het regent inmiddels een beetje en de wolken trekken snel voorbij maar we kunnen nog net een glimp opvangen. Zo mooi! Het heeft echt iets bijzonder indrukwekkend, z'n grote berg omringd door laag liggend land. Genoeg in de regen gelopen dus we gaan naar beneden, zien we nog even een “pas op beren” bordje. Heel fijn ik wilde net opgegeten worden op vakantie.
Het begint steeds harder te regenen en dat is eignelijk het perfecte excuus voor een middagdutje. Heerlijk! S'avonds gaan we op aanraden van het hostel naar een restaurant voor traditionele Hotokai soep. Wow, zodra je binnenkomt schreeuwt de voltallige bediening en/of ander aanwezig personeel kei hard WELKOM in het Japans. We bestellen 1 soep voor ons 2e met pompoen, tempura van groente en 2 limonade. Alles blijft hier een verassing. De limonade in glazen flesjes moest je eerst open drukken door tegen een bolletje te duwen. Alleen dan ontploft dus je limonade omdat er super veel gas in zit....lekker de tafel vol met plakkerig spul. Het eten was verder heel lekker en na het afrekenen wordt je ook luidkeels BEDANKT VOOR JE BEZOEK.

Zo 6 uur en we zijn weer klaar wakker, de dag begint iig al lekker vroeg ;) We halen een heel redelijk ontbijt bij de supermarkt van echt brood met kaas (de kazigste kaas die ik in het verre buitenland heb gehad). Het plan voor de dag is fietsen huren en de omgeving verkennen. We fietsen langs 2 grote meren omringt door bergen en groen. We proberen de kaart te volgen maar de paden wijken best wel af. Dan blijkt dat we de steilste heuvel ooit op moeten....wij vragen ons sterk af of dit wel voor fietsers bedoelt is maar volgens de Japanse man die ons de weg wees kan dat heel goed.

Een beetje uitgeput en verhit komen we boven en zijn we zo blij dat het vanaf daar bergafwaarts is tot de Vleermuis grot. We krijgen daar aangekomen een echt mijnwerkers helm op en lopen over het pad, zonder begeleiding, tot we een grot ingang zien. De grot is mooi maar de vleermuizen zijn er niet. Blijkt dat zij ook een deel van het jaar op vakantie gaan. We willen verder fietsen naar een andere grot maar de weg begint weer te stijgen....nee geen zin in. We keren om en gaan terug naar het hostel. Dan merk je eigenlijk pas hoeveel je hebt geklommen, de weg terug gaat zo snel.

Ons middag programma gaat ook niet helemaal door. We hadden het plan om naar een Japans bad te gaan (Onsen). Blijkt dat dit alleen voor naakte mensen is. Ja daar zitten we niet echt op te wachten, zeker als we bij de receptie een vrouw van middelbare leeftijd, Italiaanse en mega warrig rood haar die verteld over hoe zij elke dag wel naar de Onsen wil.

S'avonds eten we bij een Amerikaans geïnspireerde diner. We eten echt heel lekker Japans en genieten van de gekke gewoontes van mensen hier. We zitten net en we zien een mevrouw gehaast binnenlopen. Ze rent letterlijk naar de tafel naast ons waar haar vriendinnen zitten en verontschuldigt zich buigend etc dat ze te laat is. Onder tussen staat buiten een mannetje het verkeer te regelen, met een hesje met knipperende lichtjes en een “dart vader” lichtzwaard. Zo zo dat is wel weer genoeg gelachen voor 1 dag we betalen en gaan terug naar het hostel.

11/7/14
We worden weer lekker vroeg wakker of we het nou willen of niet. Dan maar ontbijt halen. Precies om 9:45 worden we naar het station gebracht en daar stappen we in een trein die helemaal versierd is met Thomas de stoomtrein plaatjes...alleen in Japan is de trein ook al een attractie. De trein brengt ons naar Matsumoto.

Hier worden we ontvangen door Kuri een super lief Japans meisje die een oude miso fabriek heeft omgetoverd tot een hostel. Het is geweldig, je moet door een klein deurtje om bij de slaapzaal te komen. We kunnen niet te lang blijven want we zijn voor de officiële check-in tijd aangekomen. Dus we mogen onze spullen laten staan en zijn na 4 uur weer welkom.

We gaan de stad in en beginnen bij Matsumoto kasteel. Een heel mooi ninja kasteel met tuin. Je kan zelfs alle verdiepingen van het kasteel bezoeken. Waar je achter hun tactische aanvalsplannen komt. Zoals de geheime verdieping. Dit is een verdieping zonder ramen die aan de buitenkant niet zichtbaar is. Hierdoor is het kasteel in werkelijkheid 6 verdiepingen maar de vijand denkt dat het er 5 zijn.
Buiten ontmoeten we ook onze eerste niet bescheiden Japanner. Eerst lijkt het gewoon een man die ook op vakantie is en voorbij loopt. Wij knikken beleeft terug. Blijkbaar is dit een uitnodiging, want hij loopt terug naar ons en begint over waar we vandaan komen en hoe mooi we wel niet zijn. En dat hij hoopt ons ooit “snel!”weer te zien....he?! Dit gebeurt in zuid-amerika maar niet in Japan. Gekke bedoeling dus wij proberen gewoon DOEI te zeggen maar het duurt lang voordat de hint echt binnenkomt.

S'avonds eten we op aanraden van Kuri bij een restaurantje waar de eigenaar/kok/serveerder (allemaal 1 man) alleen Japans spreekt. We bestellen soba noedels met tempura groente. Wel echt super lekker. 1 van de tempura groente komt ons niet bekend voor dus Irene bestudeert het een beetje. Dat vind die man hilarisch...hij zal wel hebben gedacht dat we gek waren.

Na een nacht verrassend lang te hebben geslapen gaan we Japanse gevulde pannenkoeken eten. Het plekje is naast het stadspark, helemaal jaren 50 scandinavisch simplistisch ingericht, echt te schattig. Dan komt de meneer ons de kaart brengen, hij vraagt nog hoopvol of Japans ok is. Wij kijken meteen een beetje van sorry maar daarmee gaat het bestellen niet lukken. Dus hij legt in zijn beste Engels uit wat hij heeft. We bestellen 2 pannenkoeken (deze zijn in de vorm van een kooijkarper). Mijn creatie was gevuld met rode bonen pasta en dat was eigenlijk wel heel lekker zoet.

Na het ontbijt lopen we door het park. Heel rustig en sereen, met een prachtige vijver. Het valt ons op dat random sommige mensen wel een mondkapje dragen en andere niet. Ook loopt bijna iedereen hier met te grote schoenen. Al sloffend en slepend gaan ze van hun huis naar de metro naar hun werk enzo voort. Het is ook hilarisch als ze gebeld worden of bellen. Ze gaan in een hoekje staan of hurken op de grond, alles om maar zo klein mogelijk te zijn en niemand te storen met hun gesprek. Ze fluisteren ook helemaal en praten met hun hand om hun mobiel heen.

We dwalen nog verder door de stad en zien “mario en luigi mega plastic bloemen voor het museum en een oude school. Dan hebben we wel weer trek en halen sushi bij de supermarkt. Dit eten we op in het park. Wat ze hier heel raar vinden...en om het extra raar te maken hebben ze nergens prullenbakken omdat je echt niet kan hebben dat mensen ongeorganiseerd buiten eten. We gaan nog even bij het ninja kasteel kijken, het is zo mooi! S'avonds gaan we op aanraden van Kuri eten bij een restaurantje. Alleen spreekt hier echt niemand Engels en ook het menu is alleen Japans. We kijken een beetje verdwaast naar het mevrouwtje en bestellen dan het enige wat we weten. Gefrituurde kip, dat woord had Kuri voor ons opgeschreven. Het smaakte eigenlijk heel goed met een miso soepje erbij en kool. Ook deze mensen zijn weer super lief. Ze springen op om ons te helpen als we om de rekening vragen en buigen en knikken heel veel als Irene de deur weer dichtschuift bij ons vertrek.

13.6.14 Tijd voor de volgende stad Kamakura. Onze eerste overstap was heel grappig, we gingen namelijk van een normale trein naar 1 trein coupé. Dat was de hele trein! Dus het zat meteen lekker vol :) Kamakura is richting de meest vruchtbare rijst provincie en dat zie je overal. Alleen maar rijstvelden en meer rijstvelden. Heel grappig tot we net aankwamen en het begint te regen. Dus Irene doet haar poncho aan. Alle Japanners vonden het zo grappig een meisje in een poncho. Terwijl ze zelf mega zonnekleppen dragen. Het lijken wel gasmaskers zo groot om maar wit te blijven.

Het hostel is zo grappig, Shaq is de hostel eigenaar van Shaq's house. Hij is net een relaxte surfer die geen plan heeft. Maar het hostel is schoon en nieuw. Regen of geen regen we gaan de stad ontdekken. We gaan naar het oude samoerai district. Super mooi, we mogen in een oud huis kijken. Ze leefde vroeger om rieten matten en hadden eigenlijk niet veel spullen. Lekker minimalistisch ;)

Het begint steeds harder te regenen en we geven al snel op en druipen af naar een plekje om te eten. We zitten aan de kust en het is dan natuurlijk de perfecte plek voor sushi!!!! We krijgen een plekje aangeraden op de markt. We bestellen met een Ipad....hahaha de heerlijkste sushi. Alles van super zalm tot vettige tonijn en krab. Daarbij drinken we thee die je zelf inschenkt met een warm water kraantje, heel schattig. Helemaal voldaan gaan we terug naar het hostel om lekker te slapen.

We staan op tijd op om het ninja kasteel en een tuin te bekijken. Alleen werden we afgeleid door een prachtige tempel op een heuvel en om het kasteel vliegen allemaal arends. Heel mooi als uitzicht om bij te ontbijten. De tijd gaat een beetje snel dus slaan we de tuin over en gaan we terug naar het hostel om onze spullen te pakken. Het is namelijk tijd om weer in de trein te stappen. Dit keer naar de reis naar Takayama. We vertrekken stipt op de seconde op tijd met een trein die thunderbird heet. Hahaha dat doet me denken aan vroeger toen ik ook met de poppetjes en vliegtuigen uit de gelijknamige tv serie speelde.

We komen rond half 3 aan bij het hostel en dat is te vroeg. Ja te vroeg, er staat namelijk check-in vanaf 3 uur. Dus ja voor 3 uur is het wel heel lastig om als de kamer al klaar is mensen te helpen. Als we om 10 voor 3 helemaal geïnformeerd zijn, zegt het meisje achter de balie dat we onze tas wel even kunnen achter laten en later...ja serieus na 2 uur terug kunnen komen. Wij denken prima, dan wachten we wel hier in de lobby. Dat is niet wat ze hadden verwacht want ja hoe raar is het dat wij 10 min gaan wachten op niks omdat de kamer eigenlijk al klaar is....dus na wat overleg zegt ze met enige tegenzin. Dat we ook nu wel de kamer in mogen. Zie je nou wel dat het niet zo moeilijk is om mee te werken.

Takayama leek vooraf een heel schattig dorpje te gaan zijn omringt door bergen. Helaas lijkt die allure echt massa's toeristen op de been te hebben gebracht. Echt overal! En dan zijn de Japanse toeristen nog bijna het meest opvallend. Er zijn namelijk veel sake brouwerijen maar niemand drinkt overdag al, nou de Japanners wel ;)

We lopen door het stadje en vinden een pad wat omhoog leid naar ruïnes. Super dan hebben we meteen een uitkijk punt en iets bezocht. De bordjes richting de ruïne verdwijnen al snel. Gelukkig stopt een Japanse jogger en besluit hij ons naar onze plek van bestemming te brengen. Hij rent steeds voor ons uit om de route te bepalen, want ja je kan niet opeens de weg niet weten. De ruïne blijkt echt nog een restje stenen te zijn. Het uitzicht is wel heel mooi we kunnen namelijk zo op de Japanse Alpen kijken. Opeens schik ik want naast me lijkt iets te bungelen. En ja!! een vieze super harige rups hangt daar aan zijn onzichtbare draad. Tijd om weg te gaan.

In deze regio gaar het om vlees ipv vis. Het heet Hida beef (vernoemd naar de regio) en naar horen zeggen zou het nog lekkerder en malser moeten zijn dan Kobe beef. We vinden een plekje en bestellen vlees met rijst en groente. Een soort menu. Daar krijg je een biertje bij, ohh leuk denk je dan. Wow het kleinste biertje ooit verschijnt op de tafel en Irene en ik beginnen gewoon te lachen. Dit zijn 2 slokken :D het eten smaakt goed en voldaan gaan we weer op pad. We vinden het wel tijd voor een drankje. Dus we zoeken naar een bar in onze gids (die tot nu toe nog niet echt heeft geholpen) We vinden iets wat Red Hill pub heet. Geweldig het is als de Efteling in een bar maar dan een beetje duister. Het wordt gerund door een vrijgevochten Japanse dame die heel enthousiast met onze drankjes aan de slag gaat. Ondertussen wisselt ze steeds van muziek als ze dan zelf een liedje zat is ;p dat kan natuurlijk in je eigen bar.

Dat was dan onze eerste week in Japan. Een heel mooi land met vriendelijke mensen en grappige gewoontes.