Hasta Siempre...
Door: Tamar
Blijf op de hoogte en volg Tamar
07 Januari 2014 | Cuba, Havana
Hasta Siempre...
Jeah!!! 2014!!! en wij zijn aan de andere kant van de wereld. Cuba :D
Vandaag gaan we niet zo veel doen en er is ook niet veel te doen. We proberen weer geld te halen maar het lukt niet echt bij Hotel National. Naja dan niet he...om 11 vind Sonia het een mooie tijd om ontbijt te severen. Dus wij wachten af en gaan dan lopen. We bezoeken het plaza de revolucion. Heel gaaf, je hebt een grote zuil wat een monument is voor de revolutie. Verder is op het plein een enorme afbeelding van Ché en Camille Cienfuegos. De helden van de revolutie. We gaan even zitten en kijken naar de auto's die voorbij komen....zo mooi en soms grappig. Een mini auto werdt gesleept door een krottige auto. We leren ook onze buurt beter kennen, hier woonde de rijkere Cubanan voor de revolutie, dus de huizen zijn groter en staatiger. Het blijft heel leuk hoe enthousiast mensen hier zijn over bezoekers. Een man geeft ons zelfs een halve dansles op straat.... zo grappig. We dwalen verder over een grote boulevard, tot we aankomen bij de hoek van 25 en G, hier is een heel leuk restaurantje. We gaan hier ziten voor de lunch. Het eten laat zoals gewoonlijk op zich wachten maar gelukkig hebben we limonade om alvast iets te hebben. Terwijl we wachten en ik rond kijk, kruist mijn blik het gestaar van een jongen. Het voelt zich meteen uitgenodigt om met zijn cocktail (3pm) bij ons te komen zitten. Hij begint een heel verhaal over zichzelf en in heel benieuwd om ons te leren kennen, wij willen gewoon eten. Dus het is een beetje ongemakkelijk als hij ons bij hem thuis uitnodigt en ik zeg dat we daar niet echt zin in hebben. He?! Nee, dankje. We lopen verder over de 23st straat op zoek naar straatkunst/staatsboodschappen. Dan zien we opeens Joachiem, dat is echt heel grappig want we zouden later met hem afspreken en nu is staat hij hier op straat. Wij hebben gewoon bekende in Havanna, zo gaat dat hier. Wij lopen samen naar het FOCSA-gebouw, hierin kan je het restaurant op de bovenste verdieping bezoeken. Vanuit hier heb je echt een geweldig uitzicht over heel Havanna en wij hebben het zo geplant dat we de zon zien ondergaan boven de stad…Prachtig! Dit zou ik elke dag wel willen zien.
Al krijg je wel honger van al dat schoon, wij gaan terug naar een restaurantje wat ik eerder had gezien M&A restaurant. Het menu ziet er goed uit en de prijzen zijn ook heel redelijk. Wie zegt dat Cuba zo duur hoeft te zijn, niet als je een beetje restaurants weet te ontdekken. Na het eten zijn wij eigenlijk wel heel benieuwd waarom de Malecon (boulevard) zo leuk is. Daar kom je vrij snel achter omdat de hele jeugd of eigenlijk iedereen die hier woont. Je kan lekker zitten en rond kijken naar het leven…soms lijkt het me zwaar voedselbonnen en gelijkheid voor iedereen…dus eigenlijk iedereen arm, al lijken ze toch wel echt te genieten van het leven of genieten van niks doen.
Dag 2 van het jaar. Wij staan extra vroeg op om geld te halen…of dat denken we…natuurlijk waren we verkeerd geinformeerd want het wisselkantoor gaat pas om 9-10 uur open ipv 7 uur…en dat werk voor ons gewoon niet want wij moeten de bus van 8:15 halen. Gelukkig heeft Sonia lunch to go voor ons gemaakt en de weg gewezen naar de taxi want de taxi die zij had gebeld had weer afgezet?!?! Ok, vaag. Hoe dan ook we vinden makkelijk een andere taxi die ons bij de bus terminal afzet. Daar wachten we op het omroepen van onze bus…al horen we wel overal al Trinidad. Dan gaan we ook maar alvast in de rij staan. Blijkbaar horen we bij de 2e bus, ze doen er alleen erg lang over om die voor te rijden. Hehe daar gaan we dan opweg naar Trinidad….onderweg lezen we over de bank en hoe die schijnbaar om 15:00 dicht gaat en raad eens wanneer wij aankomen, idd 15:00 pas omdat we te laat weg zijn gegaan. Geld is wel een beetje een issue maar het moet een keer lukken toch…Eerst genieten we maar gewoon van het uitzicht, zeker als we door Cienfuegos rijden is het zo leuk. Dat stadje zit echt vol met Che en revolutie tekeningen.
Al snel daarna komen we aan in Trinidad. Stap 1 meteen een kaartje terug kopen voor morgen. Er zijn vaak weinig plekken en veel reizigers. Dan lopen we naar buiten en zien we een schattig vrouwtje met onze namen op een papiertje. Nancy, zij is onze gastvrouw hier in Trinidad. Haar huis is in de buurt en enorm groot. We krijgen een mooie kamer en rennnen meteen naar de bank/wisselkantoor wat maar open is en onze stomme Mastercard accepteerd. Visa dat vinden ze hier leuk maar Mastercard dat vinden ze moeilijk, heel moeilijk. We worden bij het eerst kantoor weggestuurd, maar gelukkig wijst hij ons naar een kantoor een paar blokken verder waar ze ja zeggen tegen Mastercard. Eerst zien en dan geloven. Nou dat duurt niet lang we lopen naar binnen en het eerste wat we horen is een Nederlandse vrouw uit het Gooi die hard op mee telt met de cassier. EEN, TWEE, DRIE. Ok dus Nederlanders krijgen hier geld en snel kan ik ook rustig meetellen en hebben we geld! OMG we zijn nog nooit zo blij geweest met geld, Sim maakt bijna een vreugde dans. We hadden het ook wel echt nodig want zonder geld is er geen slaap plek, eten of bus en dat zijn toch belangrijke dingen.
Terug bij Nancy thuis heeft zij limonde voor ons gemaakt, hoe lief is dat. We gaan daarna de stad verkennen, Trinidad is best klein maar heel mooi. De stad is nog gekleurder en het centrale plein is prachtig. We ontmoeten daar een oud mannetje, met z’n leuke hoed op. Hij wil graag kletsen over zijn land en onze mening. Hij wil graag verandering, en wil dat Amerika die gaat brengen zodra er geen Castro’s meer zijn. Als we weg willen gaan, vraagt hij of hij mij nog iets mag vertellen. Nou, kom maar op…ik had niet helemaal verwacht dat hij bedoelde dat hij zou vertellen hoe mooi ik ben en dat het jammer is dat ik niet langer kan bljven of bij hem wil blijven…Ummm ja hoe zal ik dat eens uitleggen. Ik ben jong en vrij om het land te verlaten en u meneer bent oud, mogenlijk alcoholist en zal nooit dit plein laat staan dit land verlaten. Mijn antwoord was helaas voor deze man nee.
We ondeken meer van de stad en lopen de wandeling in de Lonley Planet. Die leide ons wel een beetje naar de getto. Aan de ene kant heel leuk met kinderen die op straat honkbal spelen maar aan de ander kant kijken mensen je aan van geef me zeep, pennen of iets anders leuks. We hebben wel genoeg getto gezien en gaan op zoek naar iets om te eten. Dat is nog moeilijk, veel is toeristisch en ziet er dus slecht uit. Daarom dwalen we verder tot we een klein restaurantje vinden met 3 tafeltjes en een lief vrouwtje. De prijzen zijn goed en de keuze is bijna hetzelfde als overal maar dan met locale mensen die dit eten ook eten.
S’avonds gaan we de stad weer in naar het Casa de la Musica, het meest bekende maar ook leukste openlucht live muziek cafe. Het is zo grappig we komen onder weg weer Joachiem tegen, gewoon op het plein. Hij heeft vrienden gemaakt met Soraab en samen gaan we naar het Casa de la Musica. Super gezellig, dankzij Joachiem kunnen we ook veel dansen want op 1 Cubaan na stonden de mannen maar een beetje te wachten…jammer maar ja we hebben het toch enorm naar ons zin. Ik kan zelfs Soraab salsales geven…ik denk niet dat ik op dat niveau ben maar “so the student becomes the teacher”
De volgende dag worden we verast door Nancy, want opeens heeft mijn wekken besloten dat we door een tijdzone zijn gegaan en dat het nu een uur eerder is. Blij dat zij ons wakker heeft gemaakt want Soraab komt mee naar het strand. En zal er binnenkort al zijn en wij hebben nog niet eens ontbeten, gelukkig is Nancy’s zoon onze taxi chauffeur naar het strand en vind Soraab het niet erg om even te wachten. Iets later dan verwacht gaan we naar het strand. Het is echt schitterend! We genieten van het zonnetje. Tot we worden meegevraagd voor een snorkeltour, ja dat leuk ons wel heel leuk. We vertrekken met een kleine katamaran, alleen is er totaal geen wind. Het duurt echt heel lang, de hele tour zou 1-1,5 uur duren maar alleen de heen reis duurt al meer dan1,5 uur. Eindelijk komen we aan bij het rif, WOW. Het is echt geweldig, veel kleuriger en heel veel vissen. Groot, klein en super klein. Het is ook heel interessant dat je echt dicht op en door het koraal zwemt, je kan echt goed zien hoe deze tropische visjes leven. De terug weg gaat een stuk sneller en we zijn zelfs nog op tijd voor de taxi, die komt ons halen en dan besluiten we bij Nancy thuis te gaan lunchen. Ze kookt echt zo veel heerlijk eten voor ons!! Soep, vis, groente, rijst en meer. Het beste is dat er toch flan is. Wij mogen zoveel flan als we willen eten als dessert, het is geweldig!!!
We hebben genoten van ons uitstapje naar Trinidad en hebben misschien wel weken geen honger na deze uitgebreide lunch. Dat komt mooi uit want we gaan naar de bus en zitten daar nog wel even. Rond 12 s’nachts komen we aan in Havanna en hier is het gelukkig droog. Onderweg zijn we echt riviertjes tegengekomen die op straat zijn ontstaan door hevige regen. We nemen de taxi naar huis, na wat onderhandelen. Terug thuis zijn we moe en gaan we bijna meteen slapen, net voor we inslaap vallen komt Joachiem ook thuis aan. Hij neemt altijd locaal vervoer en dat duurt gewoon langer. We nemen afscheid want dit is zijn laatste uren in Cuba, voordat hij terug naar huis gaat.
Bij het ontbijt spreken we af dat Javier vandaag met ons mee gaat op pad, op onze laatste dag Havanna. We lopen weer veel rond door Havanna Centro en hebben gesprekjes met alles en iedereen. Het is hier heerlijk, mooie autos en interesante momenten overal op straat. Het museum van de Revolutie is ook een leuk bezoek, we zien de hele opbouw van Cuba na de revolutie. We lunchen bij Cafe Europa, en het beste is de live muziek. Volgende stop is het Plaza de Armas, met kleine marktjes erop met allemaal leuke hebbe dingetjes. Aan het plein eten we ook een super cheap toetje, voor 50 cent, nog lekker ook. We verkennnen nog wat straatjes van Havanna Vieja en in de regen lopen we naar een markthal. Dan hebben we wel genoeg gehad, we proberen met de bus terug te gaan maar dat vergt echt te veel gedult. De man naast ons is al meer dan 1,5 uur aan het wachten. Dat gaat ons toch te ver en we betalen bijna 100x zoveel ipv 5 cent, 5 dollar. Dat is wel heel mooi dat ze zulk goedkoop vervoer kunnen aanbieden als staat.
S’avonds gaan we met Javier eten bij El Buritto. Een hele afwisseling want dit is cheap Mexicaans eten en heel lekker. Javier zegt als we thuis zijn dat hij bij het restaurant een vriend gaat ontmoeten. Prima, we hebben al zoveel leuke mensen ontmoet. Alleen blijkt Javier’s vriend een man te zijn van rond de 30 die pinda verkoper is. Om eerlijk te zijn heeft hij echt mentale issues. Hij vind vooral zijn eigen mening heel belangrijk…het is op zijn zacht gezegt anders. We besluiten na het eten zelf ergens iets te gaan drinken, dat is leuk we gaan zitten bij Sofia en genieten van een nieuwe band en hun muziek. Terug naar huis worden we totaal doorweekt!! De straten zijn rivieren, thuis meteen omkleden en warm worden.
De volgende dag is het tijd om te vertrekken, we ontbijten en worden gebracht naar het vliegveld. De reis terug gaat voorspoedig en in Cancun gaan we snel naar mijn hostel Orquideas. Prima plek, leuke eigenaaren. We hoeven in Cancun eigenlijk niks te zien dus we gaan naar de Walmart. Jeeh shoppen :) S’avond gaan we lekker eten bij……We nemen er een cocktail bij en genieten van alle vis dingetjes. Zo heerlijk vers, Mexicaans eten. Een goede afsluiter van Simone’s reis. We gaan terug naar het hostel en om 1 uur s’nachts wordt Simone door de taxi opgehaald. Die taxi heb ik onderhandelt, met succes. Ik ga daarna lekker slapen.
Ahhh mijn aller laatste dag (6 jan) en triester is eigenlijk dat je al de hele tijd regent. Jaa mijn nu ga ik echt te bruin voor worden worden dag valt letterlijk in het water. Ik klets wat met de mensen in het hostel en ga met 2 Denen lunchen bij ons in de buurt. Een soort snackbar achtige plek maar het eten is echt heel lekker. Ik neem tostadas met kip en een taco. We slenteren wat door de straten als het droog is maar er is gewoon niks hier. We besluiten s’middags naar de film te gaan. We zoeken op welke bios engels talige films draait en zoeken buiten naar een taxi. Die begrijpt niet waar we moeten zijn, hij kent eigenlijk alleen de bios in de mall. Ok, dan die graag. De mall is ENORM! we moeten ons er 2 uur vermaken tot de film begint en die besteden we eigenlijk aan een koffie en de hele mall doorlopen, er blijven maar meer paden en afslagen te zijn naar meer en meer winkels. Blij dat we de bios weer hebben gevonden halen we een snack. Of eigenlijk ik haal een snack en zij halen een familie maaltijd. 1l drinken, een enorme popcorn en een hotdog. We gaan lekker zitten en dan begint Last Vegas. Echt een super leuke film…hard gelachen. Dan pakken we de stadsbus naar huis, toch nog iets echts.
Daar heeft het hostel eten gemaakt, bijna niet eetbaar maar wel een heel lief idee. Ik ga kletsen met andere hostel gangers en veel mensen gaan nog doen wat ik al gedaan heb. Na een tijdje ga ik eens inpakken en even slapen want ik wordt om 4 uur s’nachts opgehaald door de taxi. Perfect op tijd is ons mannetje er weer en ik sta eerder dan de baliemedewerkers al in de rij om in te checken. Dat vind iedereen in de steeds langer wordendere rij toch wel bizar. Hoe dan ook na het inchecken drink ik nog een thee met een vriendelijke australische man die voor mij betaald. We praten zoveel dat we ons moeten haasten naar de gate, dat zou een grap zijn om zo het vliegtuig te missen. Dan roepen ze om dat ze vrijwilligers nodig hebben om een vlucht later te gaan. Ik denk prima, hier wachten of op Houston maakt voor mij niet uit. Met die latere vlucht kom ik precies 1 uur voor vertrek aan op Houston. Ik denk eerst dat ik te laat ben maar ik blijk de beste kanidaat en ik krijg gewoon een voucher van $500 om te wachten. Jeehh!! Ik ga meteen zitten en even bij slapen. Tot ik me naam omgeroepen hoor. Ik denk nou wat zal dat zijn. Het was het lieve balie vrouwtje die ook nog eens etens voucher had geregeld voor nu. Geweldig, nu wordt wachten nog leuker. Ik haal guacamole als afscheidslunch en ga boarden voor mijn nieuwe vlucht. Aangekomen op Houston moet ik opschieten. Ik zie dat boarden voor Amsterdam over 5 min al begint. Ik snel iedereen voorbij en wacht ongeduldig bij de paspoort controle…en bij de scanners. Het lukt, 20 min voor vertrek en ik kan aansluiten op de rij en het vliegtuig in. Perfect :D Tijdens de vlucht kijk ik films ipv te slapen maar het is zo voorbij. Op Schiphol krijg ik al het idee dat mijn tas niet zo snel was als ik en als ik papa bel dat ik er aankom hoor ik een vrouw tegen hem schreewen dat hij zijn telefoon weg moet leggen. Blijkbaar hield de marachosee een controle en hij was ook gestopt. Terwijl die vrouw wilde uitleggen wat ze gaan doen bel ik…en wordt zij vet boos. Papa denkt gewoon ik moet laten weten dat ik later kom toch. Besluit ze na de controle ook nog eens te besluiten dat ze zin heeft om een boete uit te schrijven…voor wat! Omdat mijn vader in een stil staande auto mij wil vertellen dat hij later is. Wow ik zeg ook meteen luister we gaan hier toch tegen in dus bespaar ons de moeite maar nee mevrouwtje haar gevoelens waren gekwetst omdat papa haar vroeg om even te wachten terwijl hij vertelt later te zijn….naja hoe dan ook. Welkom in Nederland, he ;)
Zo dat was me wel een verhaal en avontuur ik kan niet wachten op de volgende reis en nog meer leuke mensen, plekken en lekker eten!!!!:D
Jeah!!! 2014!!! en wij zijn aan de andere kant van de wereld. Cuba :D
Vandaag gaan we niet zo veel doen en er is ook niet veel te doen. We proberen weer geld te halen maar het lukt niet echt bij Hotel National. Naja dan niet he...om 11 vind Sonia het een mooie tijd om ontbijt te severen. Dus wij wachten af en gaan dan lopen. We bezoeken het plaza de revolucion. Heel gaaf, je hebt een grote zuil wat een monument is voor de revolutie. Verder is op het plein een enorme afbeelding van Ché en Camille Cienfuegos. De helden van de revolutie. We gaan even zitten en kijken naar de auto's die voorbij komen....zo mooi en soms grappig. Een mini auto werdt gesleept door een krottige auto. We leren ook onze buurt beter kennen, hier woonde de rijkere Cubanan voor de revolutie, dus de huizen zijn groter en staatiger. Het blijft heel leuk hoe enthousiast mensen hier zijn over bezoekers. Een man geeft ons zelfs een halve dansles op straat.... zo grappig. We dwalen verder over een grote boulevard, tot we aankomen bij de hoek van 25 en G, hier is een heel leuk restaurantje. We gaan hier ziten voor de lunch. Het eten laat zoals gewoonlijk op zich wachten maar gelukkig hebben we limonade om alvast iets te hebben. Terwijl we wachten en ik rond kijk, kruist mijn blik het gestaar van een jongen. Het voelt zich meteen uitgenodigt om met zijn cocktail (3pm) bij ons te komen zitten. Hij begint een heel verhaal over zichzelf en in heel benieuwd om ons te leren kennen, wij willen gewoon eten. Dus het is een beetje ongemakkelijk als hij ons bij hem thuis uitnodigt en ik zeg dat we daar niet echt zin in hebben. He?! Nee, dankje. We lopen verder over de 23st straat op zoek naar straatkunst/staatsboodschappen. Dan zien we opeens Joachiem, dat is echt heel grappig want we zouden later met hem afspreken en nu is staat hij hier op straat. Wij hebben gewoon bekende in Havanna, zo gaat dat hier. Wij lopen samen naar het FOCSA-gebouw, hierin kan je het restaurant op de bovenste verdieping bezoeken. Vanuit hier heb je echt een geweldig uitzicht over heel Havanna en wij hebben het zo geplant dat we de zon zien ondergaan boven de stad…Prachtig! Dit zou ik elke dag wel willen zien.
Al krijg je wel honger van al dat schoon, wij gaan terug naar een restaurantje wat ik eerder had gezien M&A restaurant. Het menu ziet er goed uit en de prijzen zijn ook heel redelijk. Wie zegt dat Cuba zo duur hoeft te zijn, niet als je een beetje restaurants weet te ontdekken. Na het eten zijn wij eigenlijk wel heel benieuwd waarom de Malecon (boulevard) zo leuk is. Daar kom je vrij snel achter omdat de hele jeugd of eigenlijk iedereen die hier woont. Je kan lekker zitten en rond kijken naar het leven…soms lijkt het me zwaar voedselbonnen en gelijkheid voor iedereen…dus eigenlijk iedereen arm, al lijken ze toch wel echt te genieten van het leven of genieten van niks doen.
Dag 2 van het jaar. Wij staan extra vroeg op om geld te halen…of dat denken we…natuurlijk waren we verkeerd geinformeerd want het wisselkantoor gaat pas om 9-10 uur open ipv 7 uur…en dat werk voor ons gewoon niet want wij moeten de bus van 8:15 halen. Gelukkig heeft Sonia lunch to go voor ons gemaakt en de weg gewezen naar de taxi want de taxi die zij had gebeld had weer afgezet?!?! Ok, vaag. Hoe dan ook we vinden makkelijk een andere taxi die ons bij de bus terminal afzet. Daar wachten we op het omroepen van onze bus…al horen we wel overal al Trinidad. Dan gaan we ook maar alvast in de rij staan. Blijkbaar horen we bij de 2e bus, ze doen er alleen erg lang over om die voor te rijden. Hehe daar gaan we dan opweg naar Trinidad….onderweg lezen we over de bank en hoe die schijnbaar om 15:00 dicht gaat en raad eens wanneer wij aankomen, idd 15:00 pas omdat we te laat weg zijn gegaan. Geld is wel een beetje een issue maar het moet een keer lukken toch…Eerst genieten we maar gewoon van het uitzicht, zeker als we door Cienfuegos rijden is het zo leuk. Dat stadje zit echt vol met Che en revolutie tekeningen.
Al snel daarna komen we aan in Trinidad. Stap 1 meteen een kaartje terug kopen voor morgen. Er zijn vaak weinig plekken en veel reizigers. Dan lopen we naar buiten en zien we een schattig vrouwtje met onze namen op een papiertje. Nancy, zij is onze gastvrouw hier in Trinidad. Haar huis is in de buurt en enorm groot. We krijgen een mooie kamer en rennnen meteen naar de bank/wisselkantoor wat maar open is en onze stomme Mastercard accepteerd. Visa dat vinden ze hier leuk maar Mastercard dat vinden ze moeilijk, heel moeilijk. We worden bij het eerst kantoor weggestuurd, maar gelukkig wijst hij ons naar een kantoor een paar blokken verder waar ze ja zeggen tegen Mastercard. Eerst zien en dan geloven. Nou dat duurt niet lang we lopen naar binnen en het eerste wat we horen is een Nederlandse vrouw uit het Gooi die hard op mee telt met de cassier. EEN, TWEE, DRIE. Ok dus Nederlanders krijgen hier geld en snel kan ik ook rustig meetellen en hebben we geld! OMG we zijn nog nooit zo blij geweest met geld, Sim maakt bijna een vreugde dans. We hadden het ook wel echt nodig want zonder geld is er geen slaap plek, eten of bus en dat zijn toch belangrijke dingen.
Terug bij Nancy thuis heeft zij limonde voor ons gemaakt, hoe lief is dat. We gaan daarna de stad verkennen, Trinidad is best klein maar heel mooi. De stad is nog gekleurder en het centrale plein is prachtig. We ontmoeten daar een oud mannetje, met z’n leuke hoed op. Hij wil graag kletsen over zijn land en onze mening. Hij wil graag verandering, en wil dat Amerika die gaat brengen zodra er geen Castro’s meer zijn. Als we weg willen gaan, vraagt hij of hij mij nog iets mag vertellen. Nou, kom maar op…ik had niet helemaal verwacht dat hij bedoelde dat hij zou vertellen hoe mooi ik ben en dat het jammer is dat ik niet langer kan bljven of bij hem wil blijven…Ummm ja hoe zal ik dat eens uitleggen. Ik ben jong en vrij om het land te verlaten en u meneer bent oud, mogenlijk alcoholist en zal nooit dit plein laat staan dit land verlaten. Mijn antwoord was helaas voor deze man nee.
We ondeken meer van de stad en lopen de wandeling in de Lonley Planet. Die leide ons wel een beetje naar de getto. Aan de ene kant heel leuk met kinderen die op straat honkbal spelen maar aan de ander kant kijken mensen je aan van geef me zeep, pennen of iets anders leuks. We hebben wel genoeg getto gezien en gaan op zoek naar iets om te eten. Dat is nog moeilijk, veel is toeristisch en ziet er dus slecht uit. Daarom dwalen we verder tot we een klein restaurantje vinden met 3 tafeltjes en een lief vrouwtje. De prijzen zijn goed en de keuze is bijna hetzelfde als overal maar dan met locale mensen die dit eten ook eten.
S’avonds gaan we de stad weer in naar het Casa de la Musica, het meest bekende maar ook leukste openlucht live muziek cafe. Het is zo grappig we komen onder weg weer Joachiem tegen, gewoon op het plein. Hij heeft vrienden gemaakt met Soraab en samen gaan we naar het Casa de la Musica. Super gezellig, dankzij Joachiem kunnen we ook veel dansen want op 1 Cubaan na stonden de mannen maar een beetje te wachten…jammer maar ja we hebben het toch enorm naar ons zin. Ik kan zelfs Soraab salsales geven…ik denk niet dat ik op dat niveau ben maar “so the student becomes the teacher”
De volgende dag worden we verast door Nancy, want opeens heeft mijn wekken besloten dat we door een tijdzone zijn gegaan en dat het nu een uur eerder is. Blij dat zij ons wakker heeft gemaakt want Soraab komt mee naar het strand. En zal er binnenkort al zijn en wij hebben nog niet eens ontbeten, gelukkig is Nancy’s zoon onze taxi chauffeur naar het strand en vind Soraab het niet erg om even te wachten. Iets later dan verwacht gaan we naar het strand. Het is echt schitterend! We genieten van het zonnetje. Tot we worden meegevraagd voor een snorkeltour, ja dat leuk ons wel heel leuk. We vertrekken met een kleine katamaran, alleen is er totaal geen wind. Het duurt echt heel lang, de hele tour zou 1-1,5 uur duren maar alleen de heen reis duurt al meer dan1,5 uur. Eindelijk komen we aan bij het rif, WOW. Het is echt geweldig, veel kleuriger en heel veel vissen. Groot, klein en super klein. Het is ook heel interessant dat je echt dicht op en door het koraal zwemt, je kan echt goed zien hoe deze tropische visjes leven. De terug weg gaat een stuk sneller en we zijn zelfs nog op tijd voor de taxi, die komt ons halen en dan besluiten we bij Nancy thuis te gaan lunchen. Ze kookt echt zo veel heerlijk eten voor ons!! Soep, vis, groente, rijst en meer. Het beste is dat er toch flan is. Wij mogen zoveel flan als we willen eten als dessert, het is geweldig!!!
We hebben genoten van ons uitstapje naar Trinidad en hebben misschien wel weken geen honger na deze uitgebreide lunch. Dat komt mooi uit want we gaan naar de bus en zitten daar nog wel even. Rond 12 s’nachts komen we aan in Havanna en hier is het gelukkig droog. Onderweg zijn we echt riviertjes tegengekomen die op straat zijn ontstaan door hevige regen. We nemen de taxi naar huis, na wat onderhandelen. Terug thuis zijn we moe en gaan we bijna meteen slapen, net voor we inslaap vallen komt Joachiem ook thuis aan. Hij neemt altijd locaal vervoer en dat duurt gewoon langer. We nemen afscheid want dit is zijn laatste uren in Cuba, voordat hij terug naar huis gaat.
Bij het ontbijt spreken we af dat Javier vandaag met ons mee gaat op pad, op onze laatste dag Havanna. We lopen weer veel rond door Havanna Centro en hebben gesprekjes met alles en iedereen. Het is hier heerlijk, mooie autos en interesante momenten overal op straat. Het museum van de Revolutie is ook een leuk bezoek, we zien de hele opbouw van Cuba na de revolutie. We lunchen bij Cafe Europa, en het beste is de live muziek. Volgende stop is het Plaza de Armas, met kleine marktjes erop met allemaal leuke hebbe dingetjes. Aan het plein eten we ook een super cheap toetje, voor 50 cent, nog lekker ook. We verkennnen nog wat straatjes van Havanna Vieja en in de regen lopen we naar een markthal. Dan hebben we wel genoeg gehad, we proberen met de bus terug te gaan maar dat vergt echt te veel gedult. De man naast ons is al meer dan 1,5 uur aan het wachten. Dat gaat ons toch te ver en we betalen bijna 100x zoveel ipv 5 cent, 5 dollar. Dat is wel heel mooi dat ze zulk goedkoop vervoer kunnen aanbieden als staat.
S’avonds gaan we met Javier eten bij El Buritto. Een hele afwisseling want dit is cheap Mexicaans eten en heel lekker. Javier zegt als we thuis zijn dat hij bij het restaurant een vriend gaat ontmoeten. Prima, we hebben al zoveel leuke mensen ontmoet. Alleen blijkt Javier’s vriend een man te zijn van rond de 30 die pinda verkoper is. Om eerlijk te zijn heeft hij echt mentale issues. Hij vind vooral zijn eigen mening heel belangrijk…het is op zijn zacht gezegt anders. We besluiten na het eten zelf ergens iets te gaan drinken, dat is leuk we gaan zitten bij Sofia en genieten van een nieuwe band en hun muziek. Terug naar huis worden we totaal doorweekt!! De straten zijn rivieren, thuis meteen omkleden en warm worden.
De volgende dag is het tijd om te vertrekken, we ontbijten en worden gebracht naar het vliegveld. De reis terug gaat voorspoedig en in Cancun gaan we snel naar mijn hostel Orquideas. Prima plek, leuke eigenaaren. We hoeven in Cancun eigenlijk niks te zien dus we gaan naar de Walmart. Jeeh shoppen :) S’avond gaan we lekker eten bij……We nemen er een cocktail bij en genieten van alle vis dingetjes. Zo heerlijk vers, Mexicaans eten. Een goede afsluiter van Simone’s reis. We gaan terug naar het hostel en om 1 uur s’nachts wordt Simone door de taxi opgehaald. Die taxi heb ik onderhandelt, met succes. Ik ga daarna lekker slapen.
Ahhh mijn aller laatste dag (6 jan) en triester is eigenlijk dat je al de hele tijd regent. Jaa mijn nu ga ik echt te bruin voor worden worden dag valt letterlijk in het water. Ik klets wat met de mensen in het hostel en ga met 2 Denen lunchen bij ons in de buurt. Een soort snackbar achtige plek maar het eten is echt heel lekker. Ik neem tostadas met kip en een taco. We slenteren wat door de straten als het droog is maar er is gewoon niks hier. We besluiten s’middags naar de film te gaan. We zoeken op welke bios engels talige films draait en zoeken buiten naar een taxi. Die begrijpt niet waar we moeten zijn, hij kent eigenlijk alleen de bios in de mall. Ok, dan die graag. De mall is ENORM! we moeten ons er 2 uur vermaken tot de film begint en die besteden we eigenlijk aan een koffie en de hele mall doorlopen, er blijven maar meer paden en afslagen te zijn naar meer en meer winkels. Blij dat we de bios weer hebben gevonden halen we een snack. Of eigenlijk ik haal een snack en zij halen een familie maaltijd. 1l drinken, een enorme popcorn en een hotdog. We gaan lekker zitten en dan begint Last Vegas. Echt een super leuke film…hard gelachen. Dan pakken we de stadsbus naar huis, toch nog iets echts.
Daar heeft het hostel eten gemaakt, bijna niet eetbaar maar wel een heel lief idee. Ik ga kletsen met andere hostel gangers en veel mensen gaan nog doen wat ik al gedaan heb. Na een tijdje ga ik eens inpakken en even slapen want ik wordt om 4 uur s’nachts opgehaald door de taxi. Perfect op tijd is ons mannetje er weer en ik sta eerder dan de baliemedewerkers al in de rij om in te checken. Dat vind iedereen in de steeds langer wordendere rij toch wel bizar. Hoe dan ook na het inchecken drink ik nog een thee met een vriendelijke australische man die voor mij betaald. We praten zoveel dat we ons moeten haasten naar de gate, dat zou een grap zijn om zo het vliegtuig te missen. Dan roepen ze om dat ze vrijwilligers nodig hebben om een vlucht later te gaan. Ik denk prima, hier wachten of op Houston maakt voor mij niet uit. Met die latere vlucht kom ik precies 1 uur voor vertrek aan op Houston. Ik denk eerst dat ik te laat ben maar ik blijk de beste kanidaat en ik krijg gewoon een voucher van $500 om te wachten. Jeehh!! Ik ga meteen zitten en even bij slapen. Tot ik me naam omgeroepen hoor. Ik denk nou wat zal dat zijn. Het was het lieve balie vrouwtje die ook nog eens etens voucher had geregeld voor nu. Geweldig, nu wordt wachten nog leuker. Ik haal guacamole als afscheidslunch en ga boarden voor mijn nieuwe vlucht. Aangekomen op Houston moet ik opschieten. Ik zie dat boarden voor Amsterdam over 5 min al begint. Ik snel iedereen voorbij en wacht ongeduldig bij de paspoort controle…en bij de scanners. Het lukt, 20 min voor vertrek en ik kan aansluiten op de rij en het vliegtuig in. Perfect :D Tijdens de vlucht kijk ik films ipv te slapen maar het is zo voorbij. Op Schiphol krijg ik al het idee dat mijn tas niet zo snel was als ik en als ik papa bel dat ik er aankom hoor ik een vrouw tegen hem schreewen dat hij zijn telefoon weg moet leggen. Blijkbaar hield de marachosee een controle en hij was ook gestopt. Terwijl die vrouw wilde uitleggen wat ze gaan doen bel ik…en wordt zij vet boos. Papa denkt gewoon ik moet laten weten dat ik later kom toch. Besluit ze na de controle ook nog eens te besluiten dat ze zin heeft om een boete uit te schrijven…voor wat! Omdat mijn vader in een stil staande auto mij wil vertellen dat hij later is. Wow ik zeg ook meteen luister we gaan hier toch tegen in dus bespaar ons de moeite maar nee mevrouwtje haar gevoelens waren gekwetst omdat papa haar vroeg om even te wachten terwijl hij vertelt later te zijn….naja hoe dan ook. Welkom in Nederland, he ;)
Zo dat was me wel een verhaal en avontuur ik kan niet wachten op de volgende reis en nog meer leuke mensen, plekken en lekker eten!!!!:D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
